دومین کتابی که از نسیبه فضل الهی خواندم و باز تکرارِ شکارچیان در برف! این کتاب شامل ۵ داستانِ بلند است که بهترینش یوسف جنگل حرّاست، ما بقی ِ داستانها درگیجی و سردرگمی غوطه ور هستند، گرچه فضل الهی استفاده‌ی درست و به جا از نمادها را خوب میفهمد اما باز هم این دانسته هایش نتوانسته به او کمک کند تا داستانهایش را به سمت درستی هدایت کند و پایانِ قابل باور و خوبی از داستانها حاصل شود این افسوس بزرگ من است برای قلم گیرا و توانمندِ نسیبه. فضل الهی حتی وقتی از واقعیت برای داستانش الهام میگیرد جز توصیفات عالی، فضاسازی، نماد پردازی به جا چیزی دستگیرِ ما نمی شود انگار که همه‌ی این موارد نتوانسته اند کارشان را درست انجام دهند و همچنان قصه چیزی یا چیزهایی کم دارد! #بیستوهفت_از_صد #نسیبه_فضل_اللهی