﷽ جواب این قسمت از شبهه را بدین شکل می دهیم او نذری می‌دهد، تو به فقرا کمک کن! تقریبا دیگر عادت شده است که هر وقت ماه محرم از راه می‎‌رسد برخی گوش فلک را کر می‌کنند که چه لزومی دارد این همه هزینه برای نذری شود. همین پول را به فقرا کمک کنید! واقعا کمک به فقرا چه ربطی به نذری دادن دارد؟ یکی دوست دارد پولی که دارد را در غذای نذری هزینه کند. پیرمرد و پیرزنی دوست دارند بعد از سال‌ها به حج بروند، چرا می‌خواهیم آنها را مواخذه کنیم؟ واقعا همان‌هایی که این افراد را محکوم می‌کنند حاضر هستند یک ماه حقوق خود و یا دستمزد بازیگری‌شان را به صورت کامل به فقرا کمک کنند؟ اصلا بیایند کمپینی راه بیندازند و هر کسی مخالف نذری دادن است بخشی از هزینه زندگی خود را به فقرا کمک کند. او نذری می‌دهد، تو به فقرا کمک کن! اتفاقا با همین غذاهای نذری، بسیاری از فقرا غذاهای خوب و چرب می‌خورند، غذاهایی که شاید در روزهای عادی برای آنها آرزو باشد. نکته جالب این است که همان‌هایی که اعتراض می‌کنند در یخچال خانه‌شان پر از غذای نذری است. واقعا اگر می‌خواهیم لب به اعتراض بگشاییم بهتر است به مردمی اعتراض کنیم که بعد از خوردن نذری، ظرف‌های یک بار مصرف غذای خود را در خیابان رها می‌کنن و هم به طبیعت ضریه می‌زنند و هم باری می‌شوند بر دوش کارگران شهرداری. این فقط یک نمونه از رفتار مداخله جویانه جامعه ماست. مثلا هستند افرادی که می‌گویند چرا برخی سفر خارجی می‌روند؟ چرا این نوع موسیقی را گوش می‌دهند؟ چرا موهایش را اینگونه شانه کرده است؟ چرا این لباس را پوشیده‌است؟ واقعا اگر برخی از رفتارها را دوست نداریم، آن را انجام ندهیم چرا دیگران را منع می‌کنیم و برای‌شان نسخه می‌پیچیم؟ بسیاری از ما عادت کرده‌ایم یا از آن سوی بام بیفتیم یا از این سو. هر کسی تا زمانی که تصمیمات فردی‌اش برای جامعه مشکل ایجاد نکند، می‌تواند کارهایی که دوست دارد انجام دهد. هم می‌تواند پولش را در سفر خارجی خرج کند هم می‌تواند در سفره نذری امام حسین. هر وقت خواستیم کسی را محکوم کنیم یک بار از خودمان بپرسیم آیا حاضریم از خرید یک کفش، رفتن به یک سفر خارجی، از یک حقوق خود بگذریم و آنها را به فقرا بدهیم. هر وقت توان این کار را داشتیم و انجام دادیم به دیگران حق داریم تنها و تنها به دیگران توصیه کنیم لذت کمک به هم نوع خود را تجربه کنند. امر خیر، یکی و دو تا و هزار تا نیست. لذا هر امر نیکو و خیری، در جای خودش خوب و گاه لازم است. رسیدگی به فقرا، نیازمندان و مستضعفین، به ویژه اگر در میان خویشاوندان یا نزدیکان و همسایگان باشند، نه تنها امری بسیار نیکو، بلکه لازم و ضروری است و اگر کسی عمداً اهمال کند، مورد مؤاخذه نیز قرار می‌گیرد. بر پایی شعائر اسلامی، حفظ آنها، تبلیغات و ...، به ویژه در مباحث و مسائلی که در آگاهی و بیداری مردم و جهت دادن به اذهان عمومی نقش‌آفرین است نیز امری بسیار نیکو و البته لازم و ضروری است و اهمال در آن نیز مورد سؤال خواهد بود. پس، هر کس هر دلیلی برای توجیه کار خود می‌تواند بیاورد و این که گفته می‌شود به جای حسینه، مسجد، زیارت و عزاداری به فقرا و گرسنگان و ... کمک کنیم، ظاهرش قشنگ است، اما باطنش به خاطر اولاً دور کردن مردم از تفکرات و گرایشات اعتقادی و سرمایه‌های معنوی و ارتباط با اهل عصمت و اولیاء الله است و ثانیاً به خاطر مادی کردن فکر و قلب مردم است. و گرنه فرد مؤمن از هیچ کدام باز نمی‌ماند. هم به نیازمند کمک می‌کند، هم به مسجد و هیئت و هم زیارت می‌رود و همه نیز خیر و صواب است و ثواب دارد. اما آنچه جفا، مغالطه و بی انصافی است، نسبت دادن جنایات صدام و رژیم بعث عراق به مردم این کشور مخصوصاً شیعیان آن است. ✨قسمت دوم شبهه اشاره به جنگ هشت ساله و شهادت جوانان وطن دارد که الان چطور از دست همان عراقی ها آب و غذا دریافت میشه و... اگر دقت شود می بینید که باز هم در همین تکیه ها و هیئت هاست که افراد با خدا و با وجدان برای کمک به فقیری یا زندانی که به خاطر پول زندان است یا کمک به خرج عمل و بیماری کسی پول جمع می شود و کمک می کنند. اتفاقا آن کسانی که همیشه صدای فریاد و دادشان بلند است آیا حاضرند که یک مقدار خیلی کم از رفاه و سفرهای خارجی شان کم کنند به داد مستمند و فقیری برسند یا فقط بلدند با یاوه گوی هایشان مردم به نسبت به دین و ... دلسرد کنند یا ذهن جوانان ما را به انحراف بکشند یک نفر نیست بپرسد شما چه کرده اید که الان مدعی العموم همه هستید ✨اولین قسمت شبهه به کربلاهای خانگی اشاره دارد در واقع همان شبهه مشهور چرا اینقدر هزینه گزاف نذری و ... می دهید همان را به فقرا بدهید