یک ماه پیش ، دوست فرهیخته ام تماس گرفت و ایده خواست برای شب یلدا. می خواست از ریخت و پاش جلوگیری کند و برای بچه‌ها یک خاطره زیبا اما رشد دهنده بماند. از آن جا که دغدغه هایش همیشه برای من الهام بخش بوده و فضای ذهنی همدیگر را می فهمیم با صراحت صحبت کردم. مخالفم با پسوندهایی که به یلدا می دهند: یلدای مهدوی، یلدای فاطمی... یلدا یک جشن خانواده محور ایرانی است.اصالتش خانواده است. خانواده ای بزرگ از جد و جده و مادربزرگ و پدر بزرگ و بچه‌ها و نوه ها. گردهمایی چند نسل از خانواده ایرانی است.ارزشش به همین است. رسم هندوانه نگه داشتن و انار ذخیره کردن و تخمه بو دادن و کوفته پختن، رسم بزرگداشت شکم نیست. نمادهای فرهنگ ایرانی در یلدا آنقدر طیب و طاهر و زیبا هستند که گویا دستی در تمدن ایرانی،انها را پالایش کرده است. نه پایکوبی های نامتعارف هالوینی دارد نه جام بر هم زدن پارتی های غربی نه داد و قال های سرسام آور و هوار کشیدن های گوش خراش. آرامش شب یلدا در متن خانواده ایرانی است. مخالفتم همین جاست که برخی فکر می کنند اگر یک فاطمی یا مهدوی در کار نباشد ،باید فاتحه اسلام را خواند! خیر. فرهنگ ایرانی شب یلدا تعارض و تضادی با اسلام ندارد. چرا بعضی ها می ترسند؟! می ترسند از تقویت ملیت ایرانی. می ترسند از حافظ خوانی و می خواهند نهج‌البلاغه بخوانند در یلدا! تقابل تا این حد؟! روز روزش ، اینقدر با اسلام احساس تقابل نداشتیم. چرا چند سال است عده ای را ترس انحراف دین گرفته و برای هر حرکت ملی، یک پیوست مذهبی سنجاق می کنند؟! هوشیار باشیم. اصالت یلدا را تقویت کنیم . ✍مریم_قربانزاده https://eitaa.com/khane_8