🔴فقه شیعه، فقه فردی بود، امام فقه را به سمت فقه حکومتی کشاند🔴 ⭕️ فقه شیعه، یک فقهِ و فقهِ بود، همچنان که اهل فن اطلاع دارند، در میان کتب فقهی شیعه، بسیاری از مباحثی که مربوط به اداره کشورند، مثل مسئله حکومت، مسئله حِسبه و چیزهایی که با و داشتن ارتباط پیدا می کند، چند قرن است که جایشان خالی است. بعضی از آنها، از اوایل هم در کتب فقهی شیعه، مورد تعرض قرار نگرفته است، مثل همین مسئله . بعضی مسائل مثل مسئله که یک مسئله اساسی در فقه اسلام است، چند قرن است که از کتب فقهی استدلالی شیعه، به تدریج کنار گذاشته شده و در اغلب کتب فقهی استدلالی، مورد توجه قرار نگرفته، ❌ علت هم معلوم است. فقهای شیعه، در این مورد تقصیر یا قصوری نکرده اند. برای آنها، این مسائل مطرح نبوده است. شیعه نداشته است. فقه شیعه نمی خواسته است جامعه سیاسی را اداره کند، حکومتی در اختیار او نبوده است که جهاد آن حکومت را بخواهد اداره کند، تا بخواهد احکام آنها را از کتاب و سنت استنباط کند. لذا فقه شیعه و کتب فقهی شیعه، بیشتر بود، فقهی که برای اداره امور دینی یک فرد، یا حداکثر دایره های محدودی از زندگی اجتماعی، مثل مسائل مربوط به و امثال آن کاربرد داشت. 💢 شاید بشود به جرات گفت که فقه شیعه، عمیق ترین فقه های اسلامی است. یعنی کتب فقهی فقهای امامیه، از لحاظ ، از همه ی کتب فقهی ای که ما دیده ایم، به طور معدل عمیق تر و دقیق تر است، اما این مباحث و این گرایش در زمینه های مختلف، در آن وجود نداشته است. 🔴 امام بزرگوار، فقه شیعه را از دورانی که خود در تبعید بود، به سمت و و فقهی که می خواهد نظام زندگی ملتها را کند و باید پاسخگوی مسائل کوچک و بزرگ ملتها باشد، کشاند. 📕عبد صالح خدا/نشر صهبا/ صص۱۰۳ و ۱۰۴ 🔴⭕️❌🔴کانال خانه طلاب جوان🔰🔰🔰🔰 @khaneTolab