#تلنگرانه #رزاق امير المومنين(ع)فرمود; از جمله پندهايي كه لقمان بر فرزندش ميداد موضوع: رزق بندگان امیرالمؤمنین (علیه السلام) كَانَ فِيمَا وَعَظَ بِهِ لُقْمَانُ اِبْنَهُ أَنْ قَالَ لَهُ يَا بُنَيَّ لِيَعْتَبِرْ مَنْ قَصُرَ يَقِينُهُ وَ ضَعُفَتْ نِيَّتُهُ فِي طَلَبِ اَلرِّزْقِ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَهُ فِي ثَلاَثَةِ أَحْوَالٍ مِنْ أَمْرِهِ وَ آتَاهُ رِزْقَهُ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ فِي وَاحِدَةٍ مِنْهَا كَسْبٌ وَ لاَ حِيلَةٌ إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى سَيَرْزُقُهُ فِي اَلْحَالِ اَلرَّابِعَةِ أَمَّا أَوَّلُ ذَلِكَ فَإِنَّهُ كَانَ فِي رَحِمِ أُمِّهِ يَرْزُقُهُ هُنَاكَ فِي قَرارٍ مَكِينٍ َيْثُ لاَ يُؤْذِيهِ حَرٌّ وَ لاَ بَرْدٌ ثُمَّ أَخْرَجَهُ مِنْ ذَلِكَ وَ أَجْرَى لَهُ رِزْقاً مِنْ لَبَنِ أُمِّهِ يَكْفِيهِ بِهِ وَ يُرَبِّيهِ وَ يَنْعَشُهُ مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ بِهِ وَ لاَ قُوَّةٍ ثُمَّ فُطِمَ مِنْ ذَلِكَ فَأَجْرَى لَهُ رِزْقاً مِنْ كَسْبِ أَبَوَيْهِ بِرَأْفَةٍ وَ رَحْمَةٍ لَهُ مِنْ قُلُوبِهِمَا لاَ يَمْلِكَانِ غَيْرَ ذَلِكَ حَتَّى إِنَّهُمَا يُؤْثِرَانِهِ عَلَى أَنْفُسِهِمَا فِي أَحْوَالٍ كَثِيرَةٍ حَتَّى إِذَا كَبِرَ وَ عَقَلَ وَ اِكْتَسَبَ لِنَفْسِهِ ضَاقَ بِهِ أَمْرُهُ وَ ظَنَّ اَلظُّنُونَ بِرَبِّهِ وَ جَحَدَ اَلْحُقُوقَ فِي مَالِهِ وَ قَتَّرَ عَلَى نَفْسِهِ وَ عِيَالِهِ مَخَافَةَ إِقْتَارِ رِزْقٍ وَ سُوءِ يَقِينٍ بِالْخَلَفِ مِنَ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِي اَلْعَاجِلِ وَ اَلْآجِلِ فَبِئْسَ اَلْعَبْدُ هَذَا يَا بُنَيَّ. امير المومنين(ع)فرمود: از جمله پندهايي كه لقمان بر فرزندش ميداد اين بود: كه گفتش جان فرزند آنكه در باره روزي پايه يقينش كوتاه و ايمانش ضعيف است بايد قياس كند كه خداي تبارك و تعالي او را در سه حال مختلف آفريد و در همه روزيش را داد در صورتي كه بهيچ يك از آن حالات نه كسبي داشت و نه راه چاره اي و مسلما خداوند در حالت چهارم نيز روزيش خواهد بخشيد اولين حال شكم، مادربود كه خدايش در آن جايگاه محكم و محفوظ از گرما و سرما روزي رساند سپس از آن جايگاه بيرونش آورد و روزي او را از رهگذر شير مادر كه غذاي كافي و پرورش ده و نيرو بخش بود تامين نمود بي آنكه بنده تاب و تواني به چنين كار داشته باشد سپس از شير بازش گرفت و روزيش را از كسب پدر و مادرش تامين فرمود و آن چنان دل پدر و مادر را نسبت باو مهربان و كانون محبت كرد كه در اين زمينه بي اختيار بودند تا آن حد كه غالبا فرزند را بر خودشان مقدم ميداشتند همين كه بزرگ شد و عاقل شد و مشغول كسب گرديد عرصه كار بر او تنگ شد و بخدا گمانهاي بد برد و حقوق الهي را كه در مالش بود انكار نمود و بر خود و عيال خود تنگ گرفت كه مبادا روزيش كم شود و يا خداوند از وعده هايي كه در دنيا و آخرت باو داده است مخالفت ورزد پسر جانم چه بد بنده اي است اين چنين بنده. منبع : الخصال، ج 2، ص 122 در حدیث از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نقل شده: «مَنْ تَرَکَ التَّزْوِیجَ مَخَافَةَ الْعَیْلَةِ فَقَدْ أَسَاءَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ «إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ»؛ «کسی که ازدواج را از ترس فقر و مخارج عائله مندی ترک کند، گمان بد به خدا برده است؛ چرا که خداوند متعال می فرماید: اگر آنها فقیر باشند، خداوند آنها را از فضل خود بی نیاز می سازد.» خداوند به واسطه ازدواج و ازدیاد اولاد وسعت در رزق می دهد. چنان که در روایتی آمده است: «کُلَّمَا کَثَّرَ الْعَیَالُ کَثَّرَ الرِّزْقُ؛ هر چه [تعداد] افراد خانواده بیشتر شود، رزق هم بیشتر می شود.» و خداوند سبحان هر صبح و شام روزی واجبی را به بنده خود می رساند؛ همچنان که می فرماید: «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاّ عَلَی اللّهِ رِزْقُها»؛ «هیچ جنبنده ای در زمین نیست، مگر اینکه روزی او بر خداوند است.» #فرزندآوری #روزی حداث الحسین (علیه السلام) https://eitaa.com/khatibyazdi ╚═══ 🍃🌺🍃 ═════