🔻موانع حکمرانی مردمی 🔸 راهکارهایی برای ارتقای نقش مردم در حکمرانی ریشۀ اصلی چالش‌های مشارکت اجتماعی، نداشتن منطق مشخص برای ایفای نقش آن است. حکمرانی خوب در تعاریف مختلف جهانی، به تنظیم روابط بخش‌های مختلف یک جامعه اطلاق شده است. در نتیجه، حکمرانی کشور در صورتی موفّق خواهد بود که در وهلۀ اوّل، منطق بخش‌های مختلف جامعه و حاکمیت و نحوۀ روابط آنها را با یکدیگر مشخص کند. یکی از مهم‌ترین چالش‌های کشور در سیاست‌گذاری و برنامه‌های توسعه، مشخص نبودن این منطق و روابط است. اشتراک دو بخش خصوصی و تعاونی در یازده بندِ قانون برنامۀ ششم توسعه تفاوتی بین سیاست‌گذاری و هدف‌گذاری این دو بخش باقی نمی‌گذارد. به همین منوال، وظایف ذاتی دولت و بخش مردمی و سایر بخش‌ها نیز مشخص نشده است. مسئلۀ کلیدی، نقش کلان دولت برای بخش مردمی است. نقش‌های مختلفی از تسهیل‌‌گری، نظارت، شتاب‌دهندگی، حمایت مادی و معنوی، مشارکت اجرایی در پروژه‌ها و... برای دولت قابل‌طرح هستند. هر یک از این نقش‌ها، به فراخور حوزه‌های مختلف مشارکت مردمی، برای دولت قابل‌تصورند. همچنین، نهادمند شدن جامعه از دیگر ضرورت‌های نظام حکمرانی کشور است که به تقویت جامعه منجر خواهد شد. مشارکت مردمی بدون نهادمند شدن، به‌‌سان انرژی‌های پراکنده و بی‌جهتی می‌ماند که به هدررفت انرژی اجتماعی و حتی آنارشی در جامعه منجر می‌شود. 📝 سینا شیخی؛ مدیر گروه تعاون، مشارکت و سرمایۀ اجتماعی مرکز پژوهش‌های مجلس ➕خرید نسخه چاپی و الکترونیکی شماره دوم خردورزی 📍مجله خردورزی: @kheradvarzi_com