🔺دوگانه مستوریت و خودافشاگری در عصر شهرت (بخش اول)
✍ حوریه بزرگی
🔸 ما وارد عصر شهرت شدهایم. این را میتوان از شکل گرفتن دغدغه عمومی برای دیده شدن فهمید. دیده شدن و شهرت میتواند برای صاحبش قدرت و ثروت بیاورد، از همین رو امروزه بخش قابل توجهی از مردم به دنبال کشف راههایی هستند که دیده شوند و بتوانند از رهگذر معروف شدن به نان و نوایی برسند.
🔸در این میان شبکههای اجتماعی و فضای سایبر امکانهای ویژهای برای همگان فراهم کرده است تا شانس دیده شدن خود را بیازمایند. از همین روست که ما از عصر ستارههای سینمایی عبور کرده ایم و با خرده سلبریتیهای ده دقیقهای روبهروییم. در عصر شهرت لازم نیست شما برای معروفیت شایستگی یا مهارت خاصی داشته باشید، بلکه میتوانی با یک کلیپ ده دقیقهای که برخوردار از «اصول دیده شدن رسانهای» باشد به شهرت برسی.
🔸ساختار شبکههای اجتماعی بر افشاگری و آشکارگی استوار است و مستوریت، حریم نگه داشتن و گمنامی مفاهیمی غریب و بی مشتری هستند. تو به میزانی که به قانون طلایی خودافشاگریِ همهجانبه وفادار باشی بیشتر میتوانی توجهها را به سوی خود جلب کنی. زنان سلبریتی در سر این طیف قرار دارند، چرا که امر جنسی همواره با سطحی از مستوریت و نهفتگی همراه است و، چون آشکار شود بیشترین توجهها را به دنبال خواهد داشت، این موضوع در کشورهایی که بافت فرهنگی دینی دارند، از شدت بیشتری برخوردار است.
🔸 زن در فرهنگ اسلامی ـ ایرانی با حیا، عفت و پوشش گره خورده است و زنان سلبریتی به عنوان وفادارترینها به فرهنگ شهرت، در طی این سالها بیشترین تأثیر را در تغییر مرزهای کنشگری جنسی زنان ایرانی داشتهاند. ارائه خودِ عاطفی در قالب روابط صمیمی و آزاد با همکاران و طرفدارانشان مرحله نخست خودافشاگری بوده است. سلبریتی به حکم سلبریتی بودنش اجازه دارد با همگان ارتباط صمیمانه و نزدیک برقرار کند و این رفتارش به سبب آنکه در بستر فرهنگ شهرت و با پوششی جذاب اتفاق میافتد، کمتر معنای قبیحی از آن دریافت میشود و میتواند با ایجاد هژمونی لذت، تلخی بر هم زدن امر خصوصی و عمومی را به شیرینی بدل کند. در گامهای بعدی ارائه خودِ جنسی به کمک خودِ عاطفی میآید.
🔸خودافشاگری جنسی در تاریخ شهرت از اهرمهای پرقدرت دیده شدن بوده و همچنان است. در عصر رسانههای مدرن، مدونا آغازگر این مسیر بوده است. پیشتر از او برای اولین بار زنان ایتالیایی در قرن چهاردهم در بداهه نمایشها که نوعی تئاتر خیابانی بود، به انجام حرکات اروتیک پرداختند و قبح این گونه اعمال و اختصاصی بودنش برای روسپیها و کنیزان را به مدح و عملی هنرمندانه بدل کردند. فرهنگ شهرت، در ایران نیز فرهنگی زنده و پویاست و آنچه تاکنون گفته شد، در دورههای مختلف حضور ستارگان سینمایی از دهه ۷۰ تا بلاگرها و خرده سلبریتیهای اینترنتی در سالهای اخیر قابل پیگیری و تطبیق است.
🔸حال این سؤال مهم مطرح میشود که فرهنگی که با خودافشاگری و محو مرز میان زندگی شخصی و حضور عمومی گره خورده است، مواجههاش با حجاب چگونه است؟ ما از یکسو با اصول دینی و فلسفه حجاب روبهروییم که از عدم جذابیت و خودجلوهگری میگوید و از سوی دیگر با عصر شبکههای اجتماعی و شهرت که همگان را به خودبرندسازی و دیده شدن فرامیخواند.
🔸بررسی نوع کنشگری زنان سلبریتی اعم از سلبریتیهای سنتی که غالباً زنان بازیگر سینمایی هستند و سلبریتیهای اینترنتی اعم از حجاب استایلها و اینفلوئنسرها تا واینرها (بلاگر طنز) حاکی از آن است که خودآگاه یا ناخودآگاه اینان وفادار به اصول دیده شدن رسانهای هستند؛ اصولی که در فرایندی نرم و کاملاً ذهنی و شناختی کنشگر فعال و هوادارانش را به سمت سبک خاصی از نگرش، گرایش و کنش سوق میدهد، باورمندان و علاقهمندان به این سبک زندگی در فرایندی تدریجی حساسیت ارزشیشان نسبت به مفاهیمی، چون حیا، خویشتنداری جنسی، پوشش، جلوه گری و... تغییر یافته و نظام معنایی جدیدی برساخت میشود.
@Khosh_namha