درمَدح ومأتَم حَضرَت زَهراسلام اللّه علیها. «اَیاّم فاطمیّه» تَنور رزق ماگَرم اَست اَزنان شَب زَهرا تَب وتاب جَهان بالاست اَزتاب وتَب زهرا چه رُخ داده مَگَراَزبَعدپَیغَمبَردَراین دنیا که شُدعَجّل وَفاتی دَردُعا ذکَرلَب زَهرا نمی آیَددَگَرلَبخَندشادی روی لَبهایَش توگوئی زآسمان اُفتاده امشب کوکب زَهرا کناربَستَر مادَرچنان پَروانه می گَردَد بریزداَشک غَم اَردیدگان زینَب زَهرا دَمیکه پابه مَحشَرمینَهَدآن گوهَرتَقوا بُراق نورمیگَردَد دَر آنجا مَرکَب زَهرا ببینَدچون حُسین بیسَرخودرادَرآن صحرا بُوَدخونخواهی اَزدُشمَنانَش مَطلب زهرا خسروی فَر