در لابه لای تمام روزمرگی های خطور خاطرات چندین دهه ی پیش، یه خاطره ی قشنگ که شاید دهها دهه بگذره و لذتش هیچ وقت کهنه و تکراری نشه،خودنمایی میکنه، اونم این خاطرس که خطورش هم تا این لحظه که جای پای اتفاقاتش بعد از ۲۴ ساعت روی کاغذ نقش می بنده ، دل آدم رو هُری خالی میکنه از شوق وصفش....