🌺 به بهانه‌ی غدیر خم 🌺 📚 در برخی از روایات مربوط به غدیر آمده‌است كه این روز در نزد آسمانیان مشهورتر است تا نزد زمینیان. اهل آسمان‌ها در روز غدیر كه در میان خود به روز "عهد معهود" شناخته می‌شود وارد بزمی سالیانه در قصری ویژه می‌شوند با نهرهایی روان و پرندگانی آوازخوان از لؤلؤ و یاقوت كه در این روز از درختان آن باغ، برخواسته خود را در مشك و عنبر غلطانیده و بر میهمانان آسمانی غدیر، در آن بزم ویژه عطرافشانی می‌كنند. آسمانیان تا پایان روز مشغول تسبیح و تقدیس‌ و تهنیت‌اند و دست آخر ندا می‌آید كه به جایگاه های خود بازگردید كه به یمن محمد(ص) و علی(ع) و این روز، تا سال بعد از شرور در امانید... 🤔 اگر با شیوه‌ی تراكم ظنون و تجمیع روایات به مبحث آسمان بپردازیم خواهیم دانست كه در كلام قرآن و اهل بیت(ع) قطعاً آسمان دارای ساكنانی متعالی است كه به رتق و فتق امور عالم و مخصوصاً زمین می‌پردازند. آسمان های هفتگانه با نظم طبقاتی‌اش، جایگاه تحقق امر الهی به وسیله‌ی آن موجودات متعالی است و اساساً آسمان جایگاهی برای فرود آمدن امر الهی و نشانی از قدرت و علم پروردگار در تدبیر امور عالم است. اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَینَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَیءٍ عِلْمًا ــ طلاق، 65 🔸 هر چند ظهور تام و تمام واژه‌‌ی سماء در كلام عرب و به تبع آن الفاظ قرآن و اهل بیت(ع) در آن چیزی است كه بشر بالای سر خود می‌بینید، اما امروزه اكثریت ما در مواجهه با روایاتی مثل آنچه در خصوص غدیر ذكر شد خواسته یا ناخواسته از این معنی به سمت عوالم معنوی و غیبی وجود كه در پشت پرده‌ی عالم محسوس است و طبیعتاً دارای وصف تجرد و بی مكانی است به راحتی عدول می‌كنیم. حال آنكه نوعی مكان‌مند بودن برای بسیاری از پدیده‌های آسمانی (مثل عرش در آسمان هفتم و بیت المعمور در آسمان چهارم و ستارگان برای آسمان نزدیك) در كلام اهل بیت(ع) و قرآن، انكارناپذیر است. 🔹 گرچه پافشاری بر ظاهر متون دینی همیشه به نوعی قشری‌گری و اخباری مآبی متّهم بوده است و چنین تذكراتی گاه بیراه هم نیست، اما برای عدول از ظاهر متن، همیشه پرسش اساسی این است كه چرا و در مواجهه با چه چیز دست به تأویل و اصلاح برداشت خود از متن دینی زده‌ایم؟! ❗️یكی از علّت‌های اصلی و عمدتاً ناخودآگاه ما، برای این عدول بر می‌گردد به تفسیر علم مدرن و اخترفیزیكی از آسمان؛ روابطی با ریاضیاتی پیچیده و ظاهراً دقیق برای حاكمیت نیروی جهانی گرانش و نظریه نسبیت بر تك تك اجرام موجود در پهنه‌ی گیتی و آسمان! روابطی که جایی برای متفاوت بودن محل حضور آسمانیان متعالی باقی نمی گذارد و نتیجتا این تعالی و تفاوت، در نظرگاه ما، به عالم مجردات نسبت داده می شود و با دور باطل لامکانی مجردات؛ آسمان محسوس، برایمان از معانی مورد اشاره ی متن دینی تهی می شود. ‼️ بخش مهمی از مسأله‌، علم است. علمی كه تاریخ دانانِ علم وقتی از فرای تاریخ به آن نگریسته‌اند، آن را مالامال از پیش‌فرض‌های جهان بینانه و غیرتجربی دانشمندان هر دوره یافته‌اند و فی المثل در تشریح اصل هم گوهری ذرات عالم به عنوان پیشداشته‌ی قطعی انگاشته‌شده و البته كاملاً غیرتجربی دانشمندانِ عصر رنسانس به آن اشاره دارند. اصلی كه بعدها به تبیین قانون جهانی گرانش نیوتنی و بسیاری دیگر از قوانین علمی منتهی شد و هر گونه وجود سلسله مراتب و تفاوت بین زمین و اجرام آسمانی را نفی كرد. 📍اگر توجه به فهم عرفی از متن دینی سریعاً برچسب تحجّر و واپسگرایی می‌خورد، این سكه، روی دیگری هم دارد كه به مراتب خطرناك‌تر و البته قشری‌تر است: عصری‌زدگیِ علمی! #گوهر_متروك #علم_تبار_و_جغرافیا_دارد @kojahastim