کوله بار خادم الشهدای اهر
✨ ؟؟✨  کسی است که دوست دارد مثل باشد،  پا جای پای او بگذارد، ادای او را در بیاورد، مثل او حرف بزند، لباس بپوشد و کار کند. کسی است که به دنبال تقرب است، آن هم از سریع ترین راهش، مُتقن ترین راهش.  برای رسیدن به آن باید خودش را خلاص کند، از وابستگی ها  از ظواهر، از راحتی ها و آسایشها.   را هم در حد اعلا بیابد و در کارها و فعالیتهایش پیاده کند.  اول قدمش هم، هم لباس شدن با است. بعد کم کم پا پتی و پابرهنه میشود، هیأتی میشود.  یواشکی ظرف و ظروفها را میشوید. محل و روزانه اش هم در میدان مین روزگار است، بدور از چشمان . نگاه های مهربانانه و حرف زدنهایی که رنگ و بوی دارد، قابل حس است. اما نمیدانی این استعدادهای شکوفا شده در تک زدن ها را چگونه باید کنترل کنی؟ را مثل باید در آسمانها جست .  البته هر از گاهی جنبنده هایی نادر به نام آنها در و و مشاهده میشوند، آن هم سالی یک بار.  قیافه هایشان، ادا و اصولهایشان و حرکات و سکناتشان خیلی خنده دار است . کلا آدمهای پر ادعائی هستند. مثلا میگویند ، حاجی به ما بگو کجا برویم شمشیر بزنیم؟  آخر یکی نیست به اینها بگوید کوچولوها بروید شیرتان را بخورید، اگر خواستید بستنی بخورید . شما کجا؟ کجا؟ شمشیر زن کجا؟ آنها قاه قاه میخندند و میروند. و صدایشان در یاد میماند. بعدها که در ذهنت جستجو میکنی تا تصاویر و صداها را تطبیق دهی. چهره های آشنا می یابی.  چهره را، را، را، را، را، را، شاید هم را. حالا نوبت توست که قاه قاه بخندی. «یاران همه رفتند و من از قافله جا مانده ام» ✾ 🏴┇ ✾ 🏴┇↵ ‌─┅═༅✿🍃🏴🍃✿༅┅─ 🌐 @koolebar_ahar 🌐 @koolebar_azsh ‌─┅═༅✿🍃🏴🍃✿༅┅
34 مشاهده