نوشتن آیینه‌ی اندیشه‌هاست. بهترین راه برای التیام دردهاست. لذت بردن از تک تک لحظه‌هاست. وقتی می‌نویسی برای خودت ارزش قائل می‌شوی. افکار، ترس‌ها، آموخته‌ها، احساسات و نگرانی‌هایت را ثبت کرده و نوع نگرشت را در دوره‌های مختلف زندگی بررسی می‌کنی. از تنهایی لذت بیشتری می‌بری. زشتی‌ها و زیبایی‌ها را بهتر می‌بینی و خیلی از مسائل را عمیق‌تر می‌فهمی. بانوشتن راه حل‌ها را می‌یابی. به آموخته‌هایت به طور ناخودآگاه عمل می‌کنی؛ از حس رنج‌آور بیهودگی رها می‌شوی و‌ ضمن پی بردن به علایق و استعدادهایت برای رسیدن به اهداف و آرزوهایت به اراده‌ی پایدارتر و اشتیاق بیشتری دست می‌یابی. در برابر سختی‌ها و مشکلات شکیبا می‌شوی. همچنین ،برای مهم‌ترین وظیفه‌ات یعنی رسیدن به خودشناسی گام‌های بلندی بر‌می‌داری. با نوشتن مسائل زیادی را کشف می‌کنی و فکر می‌کنی اولین نفری هستی که به آن‌ها پی بردی، ذوق می‌کنی و بعد می‌فهمی سال‌ها پیش اشخاص دیگری درباره‌شان کتاب‌ها نوشته‌اند!!! نوشتن یعنی بارها و بارها شکست بخوری اما با شوق بیشتری ادامه دهی. یعنی نوشته‌هایت را با هم مقایسه کنی و از پیشرفت خودت لذت ببری. یعنی کمال‌گرایی دمار از روزگارت در بیاورد و وقتی نوشته‌ای را به پایان رساندی جیغ بکشی، شارژ بشوی و با حال خوب به بقیه‌ی کارهایت برسی. یعنی گوشه‌ای بنشینی و به این فکر کنی که نوشته‌هایت اصلاً هم به درد نمی‌خورند و مدت‌ها اشک بریزی. نوشتن یعنی به معنای واقعی کلمه، زندگی کنی. ✍🏻آلا گرین‌زاده ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ 📒 @ktbsefid