خیلیها خواستند مثل تو به نظر بیایند اما نشد، نتوانستند، نمیتوانند.... چون عشق و محبت تو به دیگران تصنعی و لحظهای نبود .... تو انسانها را متوجه خدا میکردی و بال پروازشان را باز می کردی که نترسند و به کارهای بزرگ بیندیشند، تو به انسانها احترام میگذاشتی و به تک تکشان بها میدادی و با رشد آنها فکر نمیکردی جای خودت تنگ خواهد شد! .... تو، عجب فرماندهی بودی ... عجب مرادی بودی... کاش عرصۀ فرهنگ این کشور هم مدیری چون داشت!!! کاش.....