پیام‌های سورۀ قصص - آیۀ ۴۷:
۱. بسیاری از مصائب و #حوادث تلخ، مولود عملکرد #خود ماست. «تُصِیبَهُمْ مُصِیبَةٌ بِما قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ» آری اعمال نیک و بد، در همین دنیا نیز اثر خود را می‌گذارند.
۲. ایمان به #خدا و پیروی از انبیا، رمز نجات از مصیبت‌هاست. «تُصِیبَهُمْ مُصِیبَةٌ ... لَوْ لا أَرْسَلْتَ»
۳. عقل، علم و فطرت، کافی و کارساز نیست، وحی لازم است. «لَوْ لا أَرْسَلْتَ»
۴. عقاب بدون بیان، قبیح است. «لَوْ لا أَرْسَلْتَ» (بعثت انبیاء یک اتمام #حجّت است تا کسی نگوید: ما که خبر نداشتیم و ندانسته مرتکب خلاف شدهایم.)
۵. پیروی و اطاعت، نشانۀ #ایمان واقعی است. «فَنَتَّبِعَ آیاتِکَ وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ»