و متوجه می‌شدند هر دو از یک قبیله‌اند و هرکدام دل به عشوه‌ی راهی داده‌اند که خداوند در مقابل‌شان گذارده. مهم آن است که در «اکنون‌بودن»، خود را در نسبت با خدا از دست ندهیم که این همان به‌سربردن با میّ خوش‌گوار است؛ حالتی که حضرت محبوب به سراغ انسان می‌آید که ما با او به‌سر ببریم و از روزمرّگی‌ها خود را آزاد کنیم، و این به خودی خود مطلوب انسان است. والسلام 🌐http://lobolmizan.ir/hafez/1589 📱 sapp.ir/lobolmizan 📱eitaa.com/lobolmizan