دل، که دایم می‌ورزید رفت گفتمش: جانا مرو، نشنید رفت یا رخ خوب نگاری دید رفت هرکجا شکرلبی دشنام داد یا نگاری زیر لب خندید رفت در کنار مهوشی غلتید رفت دل چو آرام خود بازیافت یک نفس با من نیارامید رفت چون لب و دندان بدید در سر آن لعل و مروارید رفت از بد و نیک جهان ببرید رفت عشق می‌ورزید دایم، لاجرم در سر چیزی که می‌ورزید رفت باز کی یابم گم گشته را؟ دل که در زلف بتان پیچید رفت بر سر جان و جهان چندین ملرز آنکه شایستی بدو لرزید رفت ای ، چند زین فریاد و سوز؟ دلبرت یاری دگر بگزید رفت ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ https://eitaa.com/s/love_island/914 ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈