ای کودک حیران در وصف سخندان صبر از همه چیز و هر که عالم کردیم و صبوری از تو نتوان دیدی که وفا به سر نبردی ای سخت کمان سست پیمان پایان فراق و امید نمی‌رسد به پایان هرگز نشنیده‌ام که کرده‌ست سرو آنچه تو می‌کنی به جولان باور که کند که آدمی را خورشید برآید از گریبان بیمار فراق به نباشد تا بو نکند به زنخدان وین گوی سعادت است و دولت تا با که در افکنی به میدان ترسم که به عاقبت بماند در چشم سکندر آب حیوان دل بود و به دست افتاد جان است و فدای روی جانان عاقل نکند شکایت از درد مادام که هست امید درمان بی مار به سر نمی‌رود گنج بی خار نمی‌دمد گر در نظرت بسوخت مه را چه غم از هلاک کتان پروانه بکشت را بر چه است تاوان ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈ https://eitaa.com/s/love_island/259 ‌┈┈••✾•🌷•✾••┈┈