🚑 یکی از آثار هم‌نشینی و مصاحبت انسان با اجنّه، پدیدآمدن انواع بیماری‌های اعصاب و روان در انسان است.
الف) اصل قاعدۀ علمی:
اصلِ اینکه مسّ‌کردن [لمس] انسان توسط شیاطینِ جنّی منجر به ایجاد بیماری جسمی در انسان می‌شود در آیه 41 سوره مبارکه ص مطرح شده است: «وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ نادى رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذاب» (یادی هم بکن از بندۀ خوبمان، ایوب. وقتی خدا را صدا زد: مسّ شیطان مرا به رنج و بلا مبتلا کرده است!)
امام صادق علیه السلام برای بیان این قاعده علمی قسم جلاله خورده‌اند! و این نشان می‌دهد که تا چه اندازه چنین مطلبی حتی از سوی اصحابِ نزدیک به امام محل انکار است! امام علیه السلام به ابابصیر فرمود اینکه قرآن کریم در آیه 100 سوره مبارکه نحل فرموده: شیطان تسلطی بر مؤمنین ندارد [إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا] به خدا قسم این عدمِ تسلط فقط در زمینۀ اعتقادات مؤمنین است. در حالیکه در زمینه بیماری‌های جسمی، شیطان قادر است که به همه انسان‌ها حتی مؤمنین ضربه و آسیب برساند [يُسَلَّطُ وَ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِ عَلَى بَدَنِه]؛ همانطور که به پیامبر خدا، ایوب سلام الله علیها که الگوی مؤمنین تاریخ است آسیب جسمی وارد کرد و وی را بیمار گردانید [قَدْ سُلِّطَ عَلَى أَيُّوبَ ع فَشَوَّهَ خَلْقَهُ].
این روایت مهم را شیخ کلینی رحمه الله در الکافی [ج8، ص288] آورده است: «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قُلْتُ لَهُ "فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ" فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ يُسَلَّطُ وَ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِ عَلَى بَدَنِهِ وَ لَا يُسَلَّطُ عَلَى دِينِهِ قَدْ سُلِّطَ عَلَى أَيُّوبَ ع فَشَوَّهَ خَلْقَهُ وَ لَمْ يُسَلَّطْ عَلَى دِينِهِ وَ قَدْ يُسَلَّطُ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى أَبْدَانِهِمْ وَ لَا يُسَلَّطُ عَلَى دِينِهِمْ قُلْتُ قَوْلُهُ تَعَالَى- إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ قَالَ الَّذِينَ هُمْ بِاللَّهِ مُشْرِكُونَ يُسَلَّطُ عَلَى أَبْدَانِهِمْ وَ عَلَى أَدْيَانِهِمْ.»
ب) کدام بیماری‌ها به عامل ماورایی «جِنّ» مرتبط دانسته شده؟
در روایات شیعه، یکی از انواع بیماری‌هایی که ممکن است در اثر هم‌نشینی و مصاحبتِ دائمی با اجنّه به انسان اصابت کند بیماری‌های اعصاب و روان و مجموعِ بیماری‌های روحی-روانی عنوان شده است:
به عنوان نمونه وقتی امام هادی علیه السلام در مقام توضیح حرزی برای در امان ماندن زن زائو از مسّ جن هستند، خطراتی که ممکن است با مسّ جن [یا همان خَبطِ شیطان] به زن زائو و نوزادش برسد -و این حرز قرار است او را دقیقا از همین خطرات در امان نگهدارد- را اینگونه برمی‌شمرند: «... فَإِنَّهُ لَا يُصِيبُ أَهْلَهُ مَا دَامَتْ فِي نِفَاسِهَا وَ لَا يُصِيبُ وَلَدَهُ خَبْطٌ وَ لَا جُنُونٌ وَ لَا فَزَعٌ وَ لَا نَظْرَةٌ إِنْ شَاءَ اللَّهُ ...» [طب‌الائمه، ص97] جنون (بیماری‌های اعصاب و روان) و ترس (یا به قول امروزی‌تر: فوبیا) از مشکلاتی است که مس جنّ برای نوزاد به وجود می‌آورد.
البته شایان ذکر است که در ابتدای همین روایت وجود مبارک امام هادی علیه السلام از تعبیری استفاده می‌کنند که برای ما آشناست! عَبَث با اهل و عیال (یا همان بازی کردن و متعرض شدن به خانواده). این همان تعبیری است که در روایات نهی از بلندمرتبه‌سازی استفاده می‌شد: «مَنْ أَرَادَ أَنْ لَا يَعْبَثَ الشَّيْطَانُ بِأَهْلِهِ مَا دَامَتِ الْمَرْأَةُ فِي نِفَاسِهَا فَلْيَكْتُبْ هَذِهِ الْعُوذَةَ ...»
#نهضت_ملی_مسکن #افقی_سازی