محسن قنبریان
🔘 گزیده جلسه هشتم "یک مرد در منا، عرفه، کربلا" •وضع مطلوب و ساختِ درست جامعه این است که "علمای امین و نگهبانِ احکام خدا" در مَصدَر کار باشند یا اعمال از مجرای علم آنها انجام بشود مانند دوره ی صفویه. •گله مندی اباعبدالله از برهم زدنِ این ساخت اجتماعی ست که "منزلت های فردی و صنفی را دارید" اما در این میان، جایگاه علم تحقیرشده و شما را به عنوان "یک مجتهد آزاد اندیش" تکریم نمی کنند. بدتر، برخی علمای درباری شدند. •از دست رفتن جایگاه علمای بالله در ساخت جامعه بزرگترین مصیبت است چون مصدر احکام و امور به غیر سپرده شده. _ماجرای شلاق خوردن ابوحنفیه •و ریشه این مصیبت و جایگاهِ سلب شده به خاطر "تفرّق و پراکنده شدن در حق" و "اختلاف نظر در سنت"(منبع دین) آن هم بعد از "بیّنه واضح" است. .البته این تفرُّق، یک تفرقه علمی نیست. تفرقه سرِ منافع بود که از حق دورشان کرد. •اگر جای دنبال گرفتن منافع فردی و صنفی، "هزینه ای را تحمل می کردید در راه خدا"، مصدر امور می شدید و دستگاه ظلمه بر این مصدر تسلط پیدا نمی کردند. •و دوباره چرا این کوتاهی را کردید و هزینه ای برای اسلام ندادید؟! .جان کلام در این است، شما از "مرگ" ترسیدید. • چرا اباعبدالله نترسید؟! _چون از غضب الهی فراری ست و خدا،"رهبت بزرگ" اوست. _علت بعدی نیز، درست فهمیدن "معنای مرگ" بود. •خطبه "پنجاه و یک نهج البلاغه، مادر عاشوراست". •حضرت علی اکبر، هزینه بزرگ اباعبدالله. حجت الاسلام قنبریان ☑️ @m_ghanbarian
1.4هزار مشاهده