💠 افشاگری کافی نیست!
❓سئوال:
به ادبیات شیمی آلی، کربن در چه ترکیبی "الماس" و درچه ترکیبی
"زغال" میشود؟!
افشاگری، در چه صورتی به "مطالبه گری" و احیاء ارزشهای اصیل در جامعه می انجامد و درچه صورتی "موجی بنیان کن و تخریبی" می شود؟!
✅ افشاگری لازم است!
نمی شود به لحاظ فقهی-حقوقی فضای داخلی یک خودرو را "حریم عمومی" و مثلا "رعایت قانون حجاب" را لازم بدانیم اما جشن و مهمانی ای بزرگ که آدمهایش از شخصیت های عمومی جامعه اند را حریم خصوصی بگیریم! و نشر اخبار آن و "رعایت ارزشهای انقلاب" در آن را ورود به سپهر خصوصی افراد بدانیم!
✅ تطبیق عناوین مجرمانه، افشاگری نیست!
افشاگری، نشر اخبار درست و مطابق با واقع است که دانستنش برای صاحبان انقلاب لازم است تا جلوی حیاط خلوتهای مسئولان را بگیرند. اما تطبیق عناوین مجرمانه(مثل اختلاس، رانت، فساد و...) وظیفه گزارشگر نیست و الا فلسفه دادگاه و قضاوت اسلامی در جامعه منتفی میشود و هرکس خود حکم میکند و لابد اجرا هم میکند.
آری افشاگری ها اگر توسط ناظران قانونی پیگیری نشد، میشود به مراکز قانونی شکایت کرد، تجمع و مطالبه پاسخ و برخورد کرد و...
شاید منظور رهبری اینکه فرمودند: "گفتمان عدالتخواهی را فریاد کنید اما انتقاد شخصی و #مصداق سازی نکنید"(۱۴اردیبهشت۸۷) همین باشد.
✅ افشاگری کافی نیست!
افشاگری سالم از خلاف گویی و تطبیق عناوین مجرمانه، گرچه لازم اما باز کافی نیست.
-این دو نمونه را ببینید:
1⃣ پوشش خبری یکی از اشرافی ترین عروسی های دنیا(خاندان سلطنتی انگلیس) توسط ۸۰۰۰خبرنگار از ۶۰کشور و مشاهده ۲میلیاردی در دنیا، آیا اعتراض به ملکه و دولت انگلیس را درپی دارد؟! یا قریب به اتفاق وصف العیش را نصف العیش دیده اند؟ آنجا هم از جیب مردم و امکانات و الزامات دولتی زیادی استفاده می شود! راستش این است که ما بیچارگان هم به خوی اشرافی اسیریم و در خیال دوستش داریم و آرزویش میکنیم. لذا امام می فرمود: "باید کوشش کنیم اخلاق کاخ نشینی را از این #ملت بزداییم"(۶۲/۱/۱) اگر این نبود موجودی بنام سلبریتی پیدا نمیشد.
2⃣ برخی تفریحات و تجملات آقازاده های سرشناس یا مهمانی ها و جشن های آقایان، حتی وقتی توسط خودشان رسانه ای می شود، آیا مطالبه ارزشهای اصیل و بازگشت به آرمانهای انقلاب را نتیجه می دهد یا یأس و سرخوردگی و بد گفتن به انقلاب و رهبرانش؟! (کامنتهای ذیل موارد حتی کوچک نتیجه های دختری و پسری امام را ببینید).
امام از این باخبر شدن به مسئولان -نه مردم- هشدار می داد: "بترسید از روزی که مردم بفهمند باطن ذات شما چیست و یک انفجاری حاصل بشود...آنروز دیگر قضیه این نیست که برگردیم به ۲۲بهمن! قضیه این است که فاتحه همه مارا می خواند!"(صحیفه امام ج۱۴ص۳۸۰).
چه کنیم بخاطری که انفجار نشود بگذاریم آقایان و آقازاده ها در حیاط خلوت خود هرچه خواستند بکنند و کسی را مطلع نکنیم؟! فریادی نکشیم؟!
✅لزوم تقویت روحیه انقلابی برای نتیجه مطالبه گری
همانطور که "صرف بیان احکام"، افراد را عامل به احکام نمیکند و روحیه و خلق تشرع لازم است و الا تازه به احکام گیر هم می دهد، افشاگری هم چنین است.
اگر دو نتیجه ی ذکر شده را نخواهیم و مطالبه گری و احیای ارزشها را بخواهیم باید گروه هدف را در کنار افشاگری ها، انقلابی هم بکنیم.
🔺انقلابی از شنیدن جزییات یک جشن کذایی هوس نمیکند او هم داشته باشد و حالا اقلا از دیدن و خواندن جزییات آن لذت ببرد.
با صرفا تکرار موارد آنرا برای گوشها عادی نمیکند که دیگر بسیاری از موارد در مقایسه با نمونه های بزرگتر دیگر مورد به حساب نیاید.
🔺انقلابی یأس برش غلبه نکرده و هنوز احیاء ارزشهای انقلاب بخصوص برای مسند نشینان را ممکن میداند. از این رو به محض اطلاع دست به مطالبه درست و اصولی می زند.
🔺بین "افشاگری" و "مطالبه گری" و نتیجه گیری، تعادل می سازد. یک مورد را به مطالبه نسبی در عموم کشانده به عذر خواهی، جبران طرف یا ورود دستگاههای بالا دستی و...می رساند بعد مورد بعدی و بعدی. اینطور امید هم افزون و حضورهای تماشاگرانه یا نق زنانه به حضورهای انقلابی بدل میشود.
🔺هوشیارانه و با همفکری نخبگان در کنار نقطه یابی های اشرافیت و...(که در حوزه مصرف مال است)، به علل این ولخرجی ها، بادآوردگی ها (حوزه مال اندوزی آن از ما بهتران)هم توجه می یابد که معمولا مخفی تر و ناپیداترند. رهبری کردن مطالبه گران به این نقاط اصلی آسیب، اصلاح اساسی را محتمل تر میکند.
پس نباید مطالبه گری را به صرف افشاگری آن هم سریالی و مکرر بدون تبدیل آن به مطالبه و نتیجه تقلیل داد. اینجور کربن، زغال می شود!
📝 محسن قنبریان ۹۷/۵/۶
☑️ @m_ghanbarian