مبتلایِ امید
وطن را مرده میپنداری؟ خونِ سرخِ لالهها را نمیبینی؟ که به پای ریشههای درختِ وطن ریخت تا جانِ من و تو، سبز شود و تا آسمان بالا برود... مرگ بر جانم اگر اندیشهام رضا دهد که وطن را مرده بپندارم!
اگر در صفحهای از کتابِ تاریخ کسی قصد جانش را کند، لاله میشوم و تمامِ گلبرگهایم را به پایش میریزم...
رقیه برومند