انسان همانجایی گم می‌شود که جاده را نمی‌شناسد! • حرکت انسان به سمت آخرت (دینداری) یک حرکت بیرونی نیست! یک حرکت درونی است و در جاده درون انسان اتفاق می‌افتد. • مُحال است کسی سرزمین درونش را نشناسد و تصور کند که همین خانم یا همین آقاست و دینداری اش بتواند در او و رشد ایجاد کند. • نتیجه‌ی دینداری او نهایتاً یک خانم مقدس یا یک آقای مقدس خواهد بود، نه یک انسان متعالی!