┄┅═✧ا﷽ا✧═┅┄ #غیبت #حق_الناس 🔻 نقل می‌کنند که در نجف قصابی بود که فوت کرد. قصاب رفیقی از علمای نجف داشت. بعد از مدتی آن عالم، رفیق قصاب خود را در خواب دید. عالم از قصاب پرسید: آن‌طرف جای شما خوب است؟ گفت: نه، بد و سخت است. گفت: چرا؟ گفت: از دست فلان همسایه‌. گفت: چه شده است؟ گفت: خواستگاری دختر او آمدند، من قصاب محل بودم، خواستگارها با من مشورت کردند، من یک کلمه گفتم، خود را گیر انداختم. 🔸 قصاب به آن عالم اصرار کرد که من را نجات بده. عالم از خواب بیدار شد و به دنبال آن همسایه رفت. دید پدر این خانواده فوت کرده است. یک دختری دارد که سِنّی از او گذشته است و در خانه مانده است. 🔹 به دختر گفت شما را حقّی با فلان قصّاب بوده است؟ من نگران هستم، دختر شروع به نفرین کردن کرد. عالم گفت: چرا نفرین می‌کنی؟ اگر حقّی بوده است، بگو؛ من برای حل این معضل آمدم. دختر گفت: شما دیگر نمی‌توانید، زندگی من تباه شده است. آن عالم پرسید که چطور زندگی شما تباه شده است؟ 🔸 گفت: من دختری بودم، خواستگاری داشتم. خانواده خواستگار، نزد قصاب رفتند، از او پرسیده بودند که این‌ها چطور آدمی هستند؟ هم‌زمان بین قصاب و پدر من اختلافی پیدا شده بود، قصاب گفته بود «چه عرض کنم؟». این کلمه ما را خانه‌نشین کرد. 🔹 یک «چه عرض کنم» ما را خانه‌نشین کرد. این‌ها پس زدند و این کلمۀ قصاب هم راجع به من زبان به زبان گشت و دیگر کسی به خواستگاری من نیامد؛ الآن هم سنی از من گذشته است و #ازدواج من باطل شده است. 🔸 عالِم می‌ایستد و خلاصه زندگی این‌ها را سامان می‌دهد و دختر را شوهر می‌دهد که آن دوست قصاب خود را هم نجات بدهد. 🔹 عالَم، #عالم_غیب است. به آن، عالَم معنا می‌گویند، برای همین است که شما معنایی را که القا می‌کنید، منتقل می‌شود. چه فحش بدهی، چه بگویی «چه عرض کنم»، گاهی معنایی که القا می‌شود، مساوی است. 🔸 گاهی همین «چه عرض کنم» در مخاطب، بیشتر، موادّ منفی القا می‌کند تا توضیحات مفصّل و پیچیده. مؤمن باید مواظب القای مفاهیم خود باشد که دارد با این حرکات چه کار می‌کند؟ چه چیزی را منتقل می‌کند؟ چه‌قدر صدمه می‌زند؟ ادامه دارد...