📖 امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه براى تشويق همگان به كمك كردن به نيازمندان مى‌فرمايد: «مستمند و مسكين فرستادۀ خداست، كسى كه از كمك كردن به او دريغ داشته باشد از خدا دريغ داشته و آن‌كِس كه به او عطا كند به خداوند عطا كرده است»؛ (إِنَّ الْمِسْكِينَ رَسُولُ اللّٰهِ، فَمَنْ مَنَعَهُ فَقَدْ مَنَعَ اللّٰه، وَ مَنْ أَعْطَاهُ فَقَدْ أَعْطَى اللّٰهَ)
اين تعبير نهايت لطف خدا را به كسانى نشان مى‌دهد كه به نيازمندان كمك مى‌كنند و در ضمن، اين پيام را به ما مى‌دهد كه مسكين و مستمند را خوار نشمريم و كمترين اهانتى به او روا مداريم و اگر كمكى مى‌كنيم خالى از هر گونه منت و آزار و اهانت باشد؛ زيرا او فرستادۀ خداست و كسى كه به رسول و فرستادۀ ديگرى اهانت كند در واقع به خود آن شخص اهانت كرده و كسى كه رسول ديگرى را احترام و اكرام كند فرستندۀ رسول را اكرام و احترام كرده است.
قرآن مجيد نيز تعبيرى متفاوت ولى در همين راستا دارد. دربارۀ كمك به نيازمندان مى‌فرمايد: «مَنْ ذَا اَلَّذِي يُقْرِضُ اَللّٰهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضٰاعِفَهُ لَهُ أَضْعٰافاً كَثِيرَةً» ؛ كيست كه به خدا #قرض_الحسنه دهد (و از اموالى كه خدا به او بخشيده، #انفاق كند،) تا آن را براى او، چندين برابر كند؟».
در آيۀ 11 سورۀ «حديد» نيز خداوند پس از آن‌كه در آيات پيشين، از اهميت انفاق به نيازمندان سخن مى‌گويد همين تعبير را فرموده است: «مَنْ ذَا اَلَّذِي يُقْرِضُ اَللّٰهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضٰاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ» ؛ كيست كه به خدا وام نيكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خدا آن را براى او چندين برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است!».
در چندين آيۀ ديگر از قرآن مجيد نيز همين معنا با الفاظ ديگرى بيان شده و انفاق در راه خدا را به عنوان وام دادن به پروردگار شمرده است كه اين نهايت لطف او به بندگان است.
╭───
│ 🌐 @Mabaheeth
╰──────────