۲ ⃢📖 آنگاه امام عليه السلام به چهارمين وصف دنيا پرداخته كه حقارت آن را در پيشگاه خداوند روشن مى‌سازد، مى‌فرمايد: «خداوند به (بخشيدن) آن به عنوان پاداش براى دوستانش، رضايت نداده و (گرفتن) آن را به عنوان كيفر دشمنانش نپذيرفته است»؛ (إِنَّ‌ اللّٰهَ‌ تَعَالَى لَمْ‌ يَرْضَهَا ثَوَاباً لِأَوْلِيَائِهِ‌ وَ لَا عِقَاباً لِأَعْدَائِهِ‌) 🔔 ‮در پنجمين و آخرين جمله امام عليه السلام شرح ناپايدارى دنيا را در لباس مثال گويايى بيان كرده، مى‌فرمايد: «اهل دنيا همچون كاروانى هستند كه هنوز رحل اقامت نيفكنده‌اند كه قافله‌سالار فرياد مى‌زند (كوچ كنيد) و آن‌ها كوچ مى‌كنند»؛ (وَ إِنَّ‌ أَهْلَ‌ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ‌ بَيْنَا هُمْ‌ حَلُّوا إِذْ صَاحَ‌ بِهِمْ‌ سَائِقُهُمْ‌ فَارْتَحَلُوا). اشاره به اين‌كه مردم دنيا حتى وضعشان از مسافران عادى نيز بدتر است؛ زيرا مسافران عادى هنگامى كه وارد منزلى شدند مقدارى در آن‌جا مى‌مانند و استراحت مى‌كنند و خود را آمادۀ ادامۀ راه مى‌نمايند مگر اين‌كه قافله‌سالار بعد از اجازۀ اقامت احساس كند در آن منزلگاه خطرى است، در اين صورت بلافاصله اعلام مى‌دارد همه برخيزند و آمادۀ حركت شوند و اهل دنيا درست به چنين قافله و قافله‌سالارى مى‌مانند و اين مربوط به شرايط غير عادى است. علیه‌السلام ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────