مراد از راویان احادیث در لسان روایات 👤 آیت الله ملک زاده 🔶 بارها اشاره کرده‎ایم که مراد از راویان در صدر اول، همان فقها بوده‎اند. البته منظور رُوات حرفه‎ای است نه رُوات معمولی؛ راویان حرفه‎ای همان فقها بودند که وقتی می‎خواستند حکم صادر کنند بر اساس نصّ حدیث حکم صادر می‎کردند. این مطلب آن قدر استوار و ریشه‎دار بوده است که حتی تا اواخر چهارم و اوائل قرن پنجم هجری ادامه داشته است. یعنی حتی تا زمان شیخ طوسی این روال عادی بوده که فقها متن روایات را به عنوان متن فتوای خودشان در کتابها ذکر می‎کردند. یعنی با اینکه این هنگام، زمان تالیف کتب فقهی مستقل است و به حسب ظاهر، کتب فقهی مستقلی از کتب روایی نوشته می‎شود و مثل جناب شیخ طوسی صاحب کتب روایی مانند تهذیب و استبصار است اما در عین حال کتاب النهایة که کتاب فتوا است را نیز دارد. یعنی او هم کتاب روایت نوشته و هم کتاب فقه نوشته است یعنی تألیف کتاب فقهی در نگاه او، مستقل از کتاب روایی بوده است در عین حال متن کتاب فقهی او متن روایات است، اما روایاتی که مورد قبول او بوده و فتوایش مطابق آن بوده است را به عنوان فتوای خودش ذکر کرده است. 🔶 این قرن پنجم است که کم کم فقه تفریعی به وجود می‎آید و از متن روایات فاصله می‎گیرد اما تا قبل از آن که روال همان بوده است حال وقتی در این دوره اینگونه است، به زمان اهل بیت که برسد به طریق اولی مطلب اینگونه است که راویان حدیث همان فقها می‎باشند. 💥 برگرفته از دوره سوم تدریس خارج اصول 🕌 مکان: مدرسه آیت الله العظمی تبریزی، مدرس ۱۱۳ 🗓 زمان: ۲۳ دی ۱۴۰۳ http://eitaa.com/joinchat/761921543C9cf554b0c9