. شهادت حضرت (ع) گریه می کنم هرشب و هر روز با این جمله ی ذی ساق المرضوض به دستو پاش هنوز غل و زنجیره از غربتش دل همه میگیره یکی که چشماش پره خونه داره به زیرلب میخونه                      هذا امام الرفضه لرزونه صداش از سوز و از تب میخونه فقط خلصنی یارب میگه دلم تنگه برات معصومه بیا رضا ببین بابات مظلومه از ضربه های اون یهودی شده تنش پره کبودی           هذا امام الرفضه خوندم مقتل و با اشک و باسوز چن جا اومده مصداق مرضوض یه جا توی مدینه بود پشت در یه جا توی کرببلا با پیکر مدینه بود و ضربه ی پا کرببلا و نعل اسبا             ای وای حسین فاطمه ابوذر رئیس میرزایی✍ .👇