🔰 بهجت و سعادت ▪️قسمت چهارم: لذت بدنی و عقلی 🖌یادداشت دوازدهم 🔹وقتی داستانی را برای بچّه ای تعریف می کنید، این بچّه در سیر همین که می شنود، ابتهاج هایی را نشان می دهد. گاهی دارید توضیح می دهید، بچّه خیلی خوشحالی می کند؛ او همان صورت را تصویر می کند، ✅ به این لذّت، لذّت خیال می گوییم. ☑️ بلکه قوی تر و شفّاف ترش در خواب است. ❌این هایی که در خواب می بینید از بیرون نیست. ما در خواب لذّت می بریم. ☑️بنده خدایی می گفت من یک غذایی در خواب خوردم که هیچ غذایی در عالم به پای آن غذا [نمی رسد]. 1️⃣یک دلیل [این است که چون] ادراک قوی تر است. 2️⃣ولی یک چیز دیگر هم هست: تجرّد هرچه بیشتر می شود شفّاف تر و لطیف تر می شود. لذّتی که معصوم می برد، به دلیل آن نهایتِ شفافیّتی که آمده، هیچ کس نمی برد؛ لطافتی که معصوم پیدا می کند هیچ کس پیدا نمی کند. در بین مخلوقات می گویم. خدا که حسابش جداست، باید در جای خودش بحث کرد. جالب است خواب همین لذّت های صوری است ⬅️ یعنی صورت است، مثل واهمه بحث معنی نیست، ولی لذّت های عجیب و غریب دارد. 🔹جناب ابن عربی یک صحبت دارد که گاهی چیزهایی آدم می بیند شگفت زده [می شود]. ❗️عالمِ خیال امور شگفت و عجیب و غریب را در خود جمع می کند که ما هیچ نمونه اش را در این عالم نمی بینیم. عالم خیال انقدر قدرت و قوّت دارد. ✅ به دلیل شفافیّت است. 🗂 جلسه ششم https://eitaa.com/joinchat/1103298577C35a67e59ab