تقدیرهای بی‌پایان، پاسخ‌های نارس در احوالات تقدیرهای بزرگ از کارهای کوچک رضا رضوی؛ خبرنگار ▪️آقای حورزاده، عضو محترم شورای اسلامی شهر اسلامشهر، اخیراً در پاسخ به نقد یکی از شهروندان که به استوری ایشان درباره تقدیر از یکی از عوامل جشنواره «بچه‌های ایران» واکنش نشان داده بود، به ما اظهار داشتند: «قدردانی و تشکر سنت خوبی است، اما تشکر سرجاش، نقد سرجاش.» 👈در این یادداشت باید به جناب حورزاده یادآوری کرد که اساساً این سنت تقدیر، از چه مبانی‌ای سرچشمه می‌گیرد؟ چرا باید افرادی که یک بار بابت مسئولیت خود از بیت‌المال حقوق دریافت می‌کنند و بار دیگر بابت همان وظایف، تشویق و تجلیل تالاری می‌شوند، در ادامه نیز از سوی اعضای شورا در استوری ها و هر موطن و موقف مورد تقدیر قرار گیرند؟ 🔹 پرسش اصلی اینجاست که این تقدیرهای بی‌پایان کی به پایان می‌رسد؟ و چرا اعضای شورا، از جمله شخص جناب‌عالی، پاسخ شفافی به انتقادات کارشناسان و مردم درباره این اقدامات نمی‌دهند؟ تجربه نشان داده است که زمان برای تقدیر همیشه فراهم است، اما نوبت پاسخ‌گویی به نقدها هیچ‌گاه نمی‌رسد. بهتر است این موضوع روشن شود که آیا این تقدیرها به نوعی تبلیغات، پروپاگاندا و رپرتاژ تبدیل نشده است؟ و آیا شورا نمی‌تواند به جای صرف وقت برای این دست اقدامات، به انتقادات متعدد که بارها به اطلاع ایشان رسانده شده است، پاسخ درست و شفاف و روشن دهد؟ 🔹شهروندان نیازی به تشکرهای کلیشه‌ای ندارند؛ بلکه انتظار دارند اعضای شورا، همان‌طور که برای تقدیر از دوستانشان وقت می‌گذارند، نگاهی جدی به نقدها انداخته و پاسخی شفاف ارائه دهند. اگر نقدها جای خود دارد، اکنون زمانش است. 🔹ضمنا حتما حواسشان هست که ما حور نیستیم و میبینیم که تقدیرها از فرد خاصی است اغلب و همه گیر نیست و همین هم البته میتواند صحت ادعایشان را زیر سوال نماید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder سوژه های خودتان را برای ما بفرستید: 👇👇 @Reza_razavi_ghased