#وصایا_و_لحظات_احتضار 🩸شرح آخرین لحظات عمر مبارک صدیقه کبری سلام‌اللّه‌علیها از زبان «أسماء»... در روایت آمده است: آخرین لحظات عمر مبارک صدیقه کبری سلام‌اللّه‌علیها بود که به اسماء فرمودند: «در موقع فوت پدرم جبرئیل کافور بهشتی آورد. پدرم آن را به سه قسمت کرد. یک قسمت برای خودش، یک قسمت برای علی علیه‌السلام و یک قسمت هم برای من.» 🥀 آنگاه به اسماء فرمود: «باقی‌مانده حنوط پدرم را که در فلان جاست بیاور و کنار سرم بگذار.» اسماء می‌گوید: 📋 فَوَضَعَتْهُ ثُمَّ تَسَجَّتْ بِثَوْبِهَا ▪️وقتی امر آن بانو را انجام دادم، لباسش را روی خودش کشید. 📋 وَ قَالَتِ انْتَظِرِینِی هُنَیْهَةً وَ ادْعِینِی فَإِنْ أَجَبْتُکِ وَ إِلَّا فَاعْلَمِی أَنِّی قَدْ قَدِمْتُ عَلَی أَبِی؛ ▪️و بعد به من فرمود: بیرون از اتاق منتظرم باش و پس از چند لحظه مرا صدا بزن. اگر جواب تو را گفتم که هیچ، وگرنه بدان که نزد پدر بزرگوارم رفته‌ام. 🥀 اسماء بعد از چند لحظه آن بانوی مظلومه را صدا زد، ولی جوابی نشنید. دوباره صدا زد: «ای دختر محمّد مصطفی! ای دختر بهترین کسی که مادرش وی را حمل کرد! ای دختر بهترین کسی که بر روی سنگریزه‌ها پا گذاشت! ای دختر آن کسی که مقامش به«قابَ قَوْسَیْنِ، أَوْ أَدْنی» رسید! اما جوابی نگرفت. 📋 فَکَشَفَتِ الثَّوْبَ عَنْ وَجْهِهَا فَإِذَا بِهَا قَدْ فَارَقَتِ الدُّنْیَا ▪️وقتی اسماء‌ وارد اتاق شد و لباس آن حضرت را از روی بدنش برداشت، ناگاه دید که روح مطهرش از این دنیا رفته است. 📋 فَوَقَعَتْ عَلَیْهَا تُقَبِّلُهَا وَ هِیَ تَقُولُ {یا}فَاطِمَةُ إِذَا قَدِمْتِ عَلَی أَبِیکِ رَسُولِ اللَّهِ فَأَقْرِئِیهِ عَنْ أَسْمَاءَ ▪️ اسماء خود را بر روی آن بدن مطهر انداخت و می‌بوسید و می‌گفت: «ای فاطمه‌جان! نزد پدر بزرگوارت که رفتی، سلام اسماء را به آن حضرت برسان.» 📚کشف الغُمّه، ج۲ ص۱۲۳ ✍ امشب به نخل آرزويم برگ پيداست در چهرهٔ زردم نشان مرگ پيداست امشب مرا در بستر خود واگذاريد بيمار بيت وحی را تنها گذاريد بيرون بريد از خانه زينب را كه حاشا مادر دهد جان و كند دختر تماشا گوئيد مولا را كه در مسجد نشيند تا مرگ يارش را به چشم خود نبيند خجلت زده از اشك فرزندان خويشم أسماء تو تنها وقت مردن باش پيشم پيش حسن از اشك ماتم رخ نشوئی جان حسينم با علي حرفی نگوئی چون روز آخر بود، كار خانه كردم گيسوی فرزندان خود را شانه كردم ديدی چه حالی در نمازم بود اسماء !؟ اين آخرين راز و نيازم بود اسماء... آخر نگاه خويش را سويم بيفكن می‌خوابم اينك پرده بر رويم بيفكن بنشين كناری ناله از دل در خفا زن بانوي خود را لحظه‌ای ديگر صدا زن ديدي اگر خامُش به بستر خفته‌ام من راحت شدم، پيش پيمبر رفته‌ام من..‌. @Maghaatel