بررسی ملاقات با امام زمان در عصر غیبت کبری (با عنایت بر آخرین توقیع امام زمان)
لیلا مرادی
چکیده
از نظر سندی ودلالتی مناقشاتی از بزرگان ـ در توقیعی که امام زمان به آخرین نایب خود نوشتهاند ـ وارد شده که در پاسخگویی به این نتیجه رسیدیم که این روایت از نظر سندی و دلالتی، معتبر و وقوع مرگ سمری در زمان تعیینشده از معجزات امام زمان محسوب میشود و از نظر امامیه، این خود دلیل قاطعی است که این توقیع از سوی حضرت حجت صادر شده است. و تعدد نقل در کتابهای بزرگان مذهب از قدما و متأخران و معاصران، بدون اشاره به ضعف و ردّ آن را میتوان یکی از شواهد ـ نه دلایل ـ اعتبار قرار داد. در مراد ادعای مشاهده در این توقیع چند احتمال وجود دارد: اول اینکه: ادعای دیدار با نیابت از آن حضرت و آوردن اخبار و دستورهایی از جانب ایشان است، دوم اینکه: فرد مدعی مشاهده، شاهد و دلیلی بر این ملاقات نداشته باشد، از آنجا که این دو نوع دیدار، زمینه را برای دکّانهای مدعیان دروغین باز میکند در توقیع، رد شده و مدعیان آن کّذاب و افترا زننده به حضرت معرفی شدهاند، سوم اینکه: فرد در صورت ملاقات و شناخت حضرت پرده از راز دیدار خود برنخواهد داشت و یا با ملاقات، حضرت را نمی شناسد که ادعای دیدار با حضرت را نماید. در این دو صورت که امکان دیدار حضرت وجود دارد، زمینه برای مدعیان دروغین باز نمیشود. از این رو این دیدارها با این توقیع منافاتی ندارد. نگارنده برآن است به بررسی این امر که اگر ملاقات امام مهدی در عصرغیبت ممکن است با متن آخرین توقیع امام زمان چگونه قابل جمع است و با متن این توقیع چگونه ادعای مدعیان دروغین باطل میشود بپردازد. این مقاله به روش کتابخانهای نوشته شده است.
واژگان کلیدی: ملاقات ،امام زمان، غیبت کبری، توقیع.
اطلاعات بیشتر در سایت:
www.mahimag.ir
@mahdaviatmag