🔰 چرا اقتدارگرایان با جریان اغتشاش گر مرز بندی نمی کنند؟ داود مهدوی زادگان خبرنگار از نظریه پرداز جریان اقتدار گرای به حاشیه رفته درباره مرزبندی با اغتشاش سوال می کند. وی در پاسخ، مرز بندی نوع ملی ( جنگ طلبی، تجزیه طلبی، تحریم طلبی، ریختن خون ایرانی ها ) خود را به وقوع مرز بندی نوع ایدئولوژیک و سیاسی ( با خشک مغزی، عظمت طلبی، شرق پرستی، جنگ طلبی حاکمیتی و پادگانی شدن ) مشروط کرده است. ( انصاف نیوز ) جالب این است که غرب پرستی را از مصادیق مرز بندی ملی، ذکر نکرده است. قطع نظر از اینکه مرزبندی های ایدئولوژیک و سیاسی چه چیزی هایی است، مرزبندی های ملی مطلق است و نمی توان و نباید مشروط به چیزی غیر خودش کرد. فرضاً مرز بندی ایدئولوژیک با خشک مغزی یا شرق و غرب پرستی اتفاق نیافتاده است، آیا اجازه داریم با جریانات جنگ طلب، تجریه طلب و تحریم خواه علیه ملت و خون ریز، مقابله و ایستادگی نکنیم؟! مسلما عقل سلیم و عرف عقلایی چنین تعلیق و شرط گزاری را تجویز نمی کند. چون مرز بندی ملی به دلیل اولیات حیات سیاسی و اجتماعی بودن آن، مطلق و غیر مشروط است. اگر مرزبندی ملی نباشد، نوبت به مرزبندی عقیدتی نمی رسد. وقتی دشمن ملت در تحمیل جنگ و تحریم پیروز شود و ایرانی ها را به خاک و خون کشد، دیگر چه جای منازعات و مرز بندی های ایدئولوژیک و سیاسی باقی می ماند. لذا مرز بندی ملی ارزش بالاصاله و فی نفسه دارد. اما مشروط کردن مرزبندی ملی و به تعلیق در آوردن آن، دلالت بر تفکر اقتدارگرایی دارد. چون چنین تفکری به همه موضوعات و مسائل سیاسی و اجتماعی با نگاه ابزاری مواجه می شود. هر چیزی از آن حیث که در تصاحب و تثبیت قدرت، مفید باشد، ارزشمند است و در غیر این صورت، سودمند نیست و نمی توان برای آن ارادت ورزید و جانفشانی کرد. بر این اساس، اگر می بینیم که نظریه پرداز جریان اقتدار گرا حاضر نیست با اغتشاشگران خشونت طلب مرزبندی کند، به دلیل نگاه ابزاری او به اغتشاش و آشوب خیابانی است. از این منظر، اغتشاش خیابانی می تواند اهرم فشار بر حاکمیت باشد تا برابر خواسته جریان اقتدار گرا تسلیم شود و سهم مهمی از قدرت را به آنان واگذار کند. بی جهت نیست که سیاست " فشار از پایین، چانه زنی در بالا " از ناحیه همین جریان طرح شده است. و دقیقا به همین خاطر ( عدم مرز بندی با دشمن ) است که مردم و حاکمیت بیش از این نتوانستند با جریان تمامیت خواه مماشات کنند. 18 آبان 1401 @mahdavizadegan