🔴 تعصب قومی زبانی در مردم سالاری دینی راه ندارد آیا برای خدمتگذاری به قومیت های زبانی به رئیسی از جنس همان قوم نیاز است؟ برخی ها که در صدد تصاحب قدرت می باشند از تعلقات قومیتی خود بهره برداری غیر مردمی می کنند تا رأی جمع کنند. اینان اینگونه القا می کنند که شرط خدمت رسانی مطلوب به هر قومی آن است که رئیس جمهور از همان قوم باشد. اما آیا این پیش فرض درست است؟ آیا باید رئیس جمهور، ترک یا عرب یا کرد باشد تا برای مردم این اقوام خدمت کند؟ هیچ تلازمی میان خدمت و تعصب قومی زبانی در مردم سالاری دینی وجود ندارد. خیلی کسان بودند و هستند که متعلق به قومی بودند ولی قومش از ریاست او هیچ نفعی ندید. اما بودند کسانی که عضوی از آن قوم نبودند ولی خدمات بسیاری برای آنها داشته است. شهید آیت الله رئیسی ره از جمله این افراد بود. او فرزند اقلیم خراسان و پارس زبان بود ولی خود را خادم همه ملت می دانست. شهید رئیسی خراسانی در حین خدمت به مردم خطه آذری زبان جانش را از دست داد. شهید باکری سرداری آذری زبان بود ولی برای نجات مردمان شهرهای عرب تبار ایران از تجاوز دشمن بعثی به جنوب آمد و در این راه به شهادت رسید. دفاع مقدس و جهاد سازندگی دو عرصه بزرگ فداکاری قومیت های مختلف ایرانیان نسبت به هم است. چنانکه مردم سالاری دینی مجالی دیگر برای ظهور و بروز خدمات متقابل قومیت ها نسبت به هم است. رئیس جمهور بر خود فرض می داند که خدمتگذاری علی السویه برای همه قومیت های دینی و زبانی باشد. اگر نامزد انتخاباتی بخواهد بر مساله امتیاز قومیتی خود اصرار بورزد رابطه همگرایی اقوام را به سمت رابطه واگرایی و منازعه آمیز قومی سوق می دهد. دامن زدن به امتیازات قومی از جانب نامزدها و اقوام موجب بازگشت جامعه به وضعیت استبدادی پیشا دموکراسی قبل انقلاب اسلامی و عبور از دولت - ملت است. چنانکه بارها نشانه هایی از این وضعیت را در تبلیغات انتخاباتی کاندیدایی خاص مشاهده کردیم. این گونه رفتارهای قوم گرايانه سیاسی برای ملت ایران نتایج مثبتی به بار نمی آورد. قابل پیش بینی است که اگر نامزد راه یافته به دور دوم انتخابات به همین سبک و سیاق قوم گرایی ادامه دهد، هویت ملی در معرض تهدید قرار می گیرد. در آن صورت، از ملت ایرانی چیزی باقی نمی ماند تا شعار " برای ایران " را سر داد. ✍ داود مهدوی زادگان 👉 @mahdavizadegan