#ادامه_فلسفه_فرج🌹🍃 ۲٫خدا محور و توحیدی بودن هستی هیچ مقوله ای به اندازه ی خدا و خداشناسی، مورد توجه ویژه ی قرآن و ادبیات دینی اسلامی نیست. در متون مقدس اسلامی، به دلیل فراوانی الفاظ و بسامد واژگان و نیز از حیث ژرفا و گستره ی معنایی، بزرگ ترین حجم و سهم لفظی و معنوی را همین مبحث به خود اختصاص داده است. بعثت محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم)دستاوردی عظیم تر، عمیق تر، انبوه تر و باشکوه تر از توحید ناب اسلامی نداشته است. جهان بینی اسلامی«خدامدار» و «توحید بنیاد» است. در این جا به اختصار، به برخی نصوص و آیات قرآن اشاره می گردد. صد البته که این نصوص، نیازمند شرح و بسطی درخور است و این کار فراغی فراخ و فضایی فراخور می طلبد، اما مجال مقال و حوصله ی مختصر، توضیح و تشریح مبسوط را برنمی تابد؛« این زمان بگذار تا وقت دگر». اکنون به بررسی برخی محورهای مبنای فوق و نصوص قرآنی در این باره می پردازیم: ۱٫خدا همیشه و همه جا حضور دارد؛ به عبارتی فارغ از مکان و زمان است. آیات زیر بر این محور، دلالت دارد: «اول و آخر و پیدا و نهان او است و او به هر چیز دانا است.»(۳) «مشرق و مغرب از آن خدا است و به هر سو رو کنید، خدا آن جا است…»(۴) « ما انسان را آفریدیم و وسوسه های نفس او را می دانیم و ما به او از رگ گردنش نزدیک تریم.»(۵) «… آگاه باشید! که خداوند به همه چیز احاطه دارد»(۶). «… و علم او به همه چیز احاطه دارد…»(۷) ۲٫مبدأ و مقصد هستی خدا است. جهان و انسان، ماهیت«از اویی»و « به سوی اویی»دارد؛ یعنی هستی از آنِ خدا و به سوی او راهبر بوده، به محضر خدا نیز باز خواهد گشت. برخی شواهد قرآنی به شرح زیر است: «… ما از آنِ خداییم و به سوی او باز می گردیم.»(۸) «خداوند آفرینش را آغاز می کند، سپس آن را باز می گرداند، سپس شما را به سوی او باز می گردانند.»(۹) «… او شما را نخستین بار آفرید و بازگشتتان به سوی او است»(۱۰) ادامه دارد.... مهدویت https://eitaa.com/mahdvyyat