☀️ #رمان_دختران_آفتاب ☀️ #قسمت_صد_وبیست_وشش گفتم:بله!ولی تکلیف ما چیه؟ما هم این وسط حقی داریم، یا نه؟همین الان به خاطر پروژه ی بعدیش باید سه ماه بره بندر عباس. -خب،واقعا اگه ارزش داره،چه اشکالی داره؟چه اشکالی داره که اون کارو قبول کنه؟مگه متوجه نیستین،اونم توی زندگیش حقی داره باید پیشرفت کنه.با لحنی مستاصل گفتم:ولی گناه ما چیه که باید فدای پیشرفت اون بشیم؟ ثریا دیگر حرفی نمی زد.انگار حرف های من او را به فکر عمیقی فرو برده بود.سوال من بی جواب ماند تا اینکه راحله گفت:و گناه مادرت چیه که باید فدای خودخواهی شماها بشه؟هیچ جوابی نداشتم.-نمی دونم! راحله وقتی مطمئن شد که من جوابی ندارم از نو شروع کرد؛منتها خیلی شمرده و آرام؛طوری که به من برنخورد. -ببین مریم جان!من می فهمم توچی میگی.این که مادرت شماها رو رها کنه و بره،برای شماها خیلی سخته.اما شماها هم باید به اون حق بدین.اون هم حق داره پیشرفت کنه.اون داره کار می کنه.توی هر کار هم تا پیشرفت نباشه،ارزشی وجود نداره. -به این قیمت که ما قربانی بشیم!؟ راحله با تاسف گفت:بله!حتی به این قیمت! با خشونت ونفرتی که نمی توانستم پنهانش کنم،گفتم:اگه مادر خودت هم بود،همین رو می گفتی؟ -مطمئن باش مریم! سمیه با عصبانیت گفت:حرف های بی خودی نزن راحله!برای زن هیچ چیز مهم تر از خوانواده اش نیست!برای چی باید اون هارو قربانی کنه؟ #ادامه_دارد... نویسندگان: امیرحسین بانکی،بهزاد دانشگر و محمدرضا رضایتمند ⁦(◕ᴗ◕✿)⁩⁦_________🍃🌹 https://eitaa.com/joinchat/2809528345C119136e9a1