#معارف_حسینی 🩸عملی به ظاهر کوچک که با عبادت شب تا صبحِ امام صادق علیه‌السلام برابری دارد ... در نقلی آمده است: شبی در نزد امام صادق علیه‌السلام مردی از اصحابشان نشسته بود؛ زمانی که شب شد و اصحاب نمازهایشان را خواندند و بعد شام خوردند، آن مرد همانجا در نزد امام صادق علیه‌السلام خوابید؛ اما امام علیه‌السلام تا طلوع فجر مشغول عبادت و نماز و تضرّع و گریه و زاری به درگاه الهی مشغول شدند. 🔻زمانی که صبح شد آن مرد عرض کرد: به خدا قسم از نجات پیدا کردن مأیوس شدم و ابداً امید نجات دیگر ندارم. امام علیه‌السلام فرمودند: برای چه؟ آن مرد عرض کرد:شما با این که امام معصوم و خداوند متعال خلق نکرده افلاک و دنیا و آخرت و هر آنچه که در آن هست را مگر به خاطر شما اهل بیت ، حالتان چنین است که تاصبح نخوابیده و عبادت نموده و مثل مادر فرزند مُرده گریه نمودید و من با این حال چگونه امید نجات داشته باشم؟! 🔹پس امام صادق علیه‌السلام به او فرمودند: همانا تو دیشب عملی انجام دادی که فضیلتش مساوی با کل عبادت و گریه من تا صبح بود. آن مرد عرض کرد: من چه کاری انجام دادم؟ امام علیه‌السلام فرمودند: إنّکَ لمّا نُمتَ، غَلبَ علیک العَطشُ فی أثناءِ النَّوم، فَقُمتَ وَ أخَذتَ الکوزَ و شَربتَ الماء، فَذکرتَ الحُسین «سلام اللّه علیه» وَ صلّیتَ علیه وَ لعنتَ قاتلَه ، ثُمَّ رجعتَ إلی مَضجَعکَ و نُمتَ. 🩸همانا تو زمانی که خوابیدی در اثناء خوابت، عطش بر تو غالب شد و تشنه شدی؛ پس برخاسته و کوزه آب را برداشته و آب نوشیدی و امام حسین «سلام الله علیه» را یاد کرده و قاتلانش را لعن نمودی سپس برگشتی و در رختخوابت خوابیدی.(این عمل تو برابر بود با تمام عبادت شبانه من) 📚اسرار الشهادة (دربندی)،ج۱ ص۲۵۴ ✍شهرت ماست, مُحبان اباعبدالله ریزه خواریم سر خوان اباعبدالله نظر فاطمه از روز ازل بر ما بود نام ما بوده به دیوان اباعبدالله اشک ما از کرم زینب او تأمین است تا که هستیم پریشان اباعبدالله “یاعلی”گفتم و دیدم که علی گفت؛”حسین” پدرش رفته به قربان اباعبدالله قلم عفو کشیدند به پرونده ی ما تا نشستیم به ایوان اباعبدالله دین ما را نبی آورد و حسین ابقاء کرد زیر دینیم و مسلمان اباعبدالله مرگ حق است, ولی در دل میدان خوب است کاش باشم ز شهیدان اباعبدالله مادرم لقمه ی نانی که سر سفره گذاشت همه خوردیم به احسان اباعبدالله جرعه آب خنکی خوردم و گفتم با اشک به فدای لب عطشان اباعبدالله...