💠خلوت دل نیست جای صحبت اضداد💠 🔶در زمان امام‏ مجتبى‏ عليه السلام همين اصحاب، امام‏ علیه السلام را برای جنگ با معاویه تحريك می‌كردند و می‌گفتند: «چرا قيام نمى‌كنى؟ چرا باعث سرشكستگى مؤمنين شدى؟» 🔸این قضیه هميشه بوده است؛ چه در زمان ائمه چه بعد از آنها. افرادى كه محوريّتِ حق را ولايت نمى‏‌ديدند و بر اساس فهم خود، محوريّت را «عملِ به ظاهر و نماى ظاهری» مى‌ديدند. مبارزه با ظلم درست است، ولى اين مبارزه در كجا و با چه شرايطى بايد واقع شود؟ آيا به اين هم فكر مى‏‌كردند؟ 🔸وقتى شب دربِ منزل را می‌شکنند و چند دزد و سارقِ قاتل وارد منزل می‌شوند، شما چه مى ‏كنيد؟ آیادر مقابل آن‏ ها جفتك مى‌اندازيد؟!! با این روشِ مبارزه دوتا تير در مغزتان مى‏‌زنند! آیا به صرفِ این کلام که : «در مقابل ظلم می‌ایستیم!» می توانیم چنین اقدامی بنمائیم؟ 🔹ولایت و امام در آن زمان برای اصحاب، محور نبود. محور، عبارت بود از وجود معاويه. نه اين‏كه اين ‏ها بروند دورِ معاويه! «حُجر بن عدى» كه دور معاويه نبود! «حُجر بن عَدى» از اصحاب امام مجتبى بود، ولى تفكرش وجودِ نحس معاويه بود که باید به هر قیمتی در مقابلش قیام کرد. يعنى وجود نحس معاويه، آمده بود و ذهن او را پر كرده بود و براى ورودِ وجودِ مبارك و مقدسِ امام مجتبى عليه السلام مجالی نگذاشته بود! 🔹مسئله و درد این است، كه وقتى يك ولىّ الهى حضور دارد، ديگر جايى برای دیگری نباید باشد. چون در قلب، دو مطلوب نمى‏‌گنجد. اگر حُجر بن عَدى تمام ذهن و فكرش از امام معصوم پر بود، ديگر اعتراض نمی‌کرد! مى‏ گفت اصلا به من چه مربوط است! 📝. حضرت آیت اللَه حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه 🔊. ، جلسه نهم، سنه 1432. علیه السلام @maktabe_vahy 🌺.🌺.🌺.🌺.