✍🏻 دهۀ‌اول ذیحجه در کلام بزرگان 1️⃣ قسمت اول، اهمیت دهه ذیحجه: 🔸از این دهه به ایام الله تعبیر شده است، که بسیار مهم است. این دهه همانی است که خداوند استکمالِ اربعین حضرت موسی را در آن قرار داده است. 🔸خداوند وقتی 30 روز وعدۀ خویش را به انجام رساند، دید که حضرت موسی استعداد و آمادگی برای فیوضات دیگر نیز دارد؛ لذا از او مضایقه ننمود و آشِ کاسه‌اش را بیشتر کرد. ده روزِ دیگر به این فیوضات و الطاف خویش به موسی اضافه کرد و اربعین تمام شد. 🔸در این ده‌روز چیزهایی که نصیب حضرت موسی علیه‌السلام شد در آن یک‌ماهِ ابتدایی نشده بود و حضرت موسی در این ده‌روز به آن فعلیتی که باید برسد، رسید. نتیجۀ آن یک‌ماه رفتن به کوه طور و مناجاتها و اعمالی مانند آن، این نعماتی بود که خداوند در این ده روز برای حضرت موسی ایجاد نمود. 🔸خداوند عنایت خاصی در این ایام نسبت به اولیای الهی و محبّینش دارد. اذکار توحیدیه و توجه به توحیدی که در این دهه، در روایات ما، متذکر شده است حتی در ماه رجب به این مقدار نیست. 🔸بزرگان نسبت به رعایت مراقبه در این ده‌روز خیلی توجه داشتند. مرحوم علامه طهرانی ـ قدّس‌سرّه ـ هر سال قبل از ورود به ماه ذی‌الحجة‌الحرام برای شاگردان و ارادتمندان خویش صحبت نموده و به اهتمام به پرداختن به دستوراتِ این ده روز، مطالبی را متذکّر می‌شدند. 🔸گر چه ادامۀ این دهه تا محرم هم مورد نظر بوده است ولی بیشتر روی دهۀ اول نظر داشته‌ و عنایت خاصی داشتند. 📝 ادامه دارد... 🎙حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔈 برگرفته از جلسات 65، 112، 162، 202، 227. و (طهران) جلسه 5 @maktabe_vahy 🌸.🌸.🌸.🌸.🌸