🔳 قلبُ اللَه! 🔹امام حسن علیه‌السلام از خیابان‌های مدینه رد می‌شوند و چند فقیر که در حال غذا خوردن هستند، حضرت را دعوت می‌کنند. ایشان از مرکب پیاده می‌شود و با آنها هم‌غذا می‌گردند. 🔹حضرت نمی‌خواهند تواضع کنند، یا به آنها فخر بفروشند، یا مثلاً فردا در روزنامه بگویند که فلانی آمده با فقرا نشسته و بعد هم در تلویزیون نشان دهند! خیر، امام حسن علیه‌السلام اهلِ این حرفا نیست. مردم بگویند یا نگویند؛ کسی ببیند یا نبیند، فرقی نمی‌کند! وقتی امام به این فقرا نگاه می‌کند، می‌بیند اینها با یک صفایی ایشان را دعوت به این طعام می‌کنند؛ لذا حضرت در اینجا خود را با آن جمعیت، واحد می‌بیند؛ بنابراین با آنها همراه می‌شوند. 🔹امام تواضع [ظاهری] نمی‌کند! در ذهن امام خطور نمی‌کند که «من امام هستم؛ من حجّت خدا بر همۀ خلق هستم و با این حال در اینجا تواضع می‌کنم! ببینید الان با چهار تا رفیق دارم غذا می‌خورم!» شاید این در مخیّلۀ ما بیاید؛ اما تا روز قیامت در فکر امام نخواهد آمد. 🔹 چون قلب امام، قلبُ اللَه شده است و خدا هم که فقیر و غنی برایش فرقی نمی‌کند؛ لذا برای امام هم فرقی نمی‌کند. این «اختلافِ طبقاتی» بین ما باعث می‌شود که در رفتار و اعمالِ ما اختلاف پیش بیاید. اما برای امام، اختلاف طبقاتی مطرح نیست. غنی غنایش را از کجا آورده؟! آن فقیر که ندارد، مگر گناهی کرده؟! 🔹قلب امام می‌شود مصدرِ تفکّر و بصیرت و بینش نسبت به عالَمِ وجود. در اینجا احساس وحدت حاکم می‌شود. یعنی من یک بندۀ خدا هستم، اینها هم بندگان خدا هستند و نشسته‌اند غذا می‌خورند. حضرت هم به نحوی می‌نشیند و با آنها غذا می‌خورد که آنها احساس نکنند که حضرت خودش را به تکلّف انداخته و با حالتِ ثِقْل و سنگینی، با آنها هم‌غذا شده است. 🎙. حضرت آیة اللَه سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 🔊. ، سنه 1428، جلسه 2؛ منقّح علیه السلام @maktabe_vahy 🏴..🏴..🏴..🏴