⭕️ مرحوم علامه طهرانی ـ رضوان الله علیه ـ می‌فرمودند: روزی من به آقای مطهری ـ رحمة الله علیه ـ گفتم: «انسان در برخورد با بعضی از افراد، اصلاً تحمّلِ صحبت با آنها را ندارد و حاضر است آنها از انسان دور باشند و هرچه می‌خواهند پشتِ سرش بگویند. انسان در دلِ خود به این افراد می‌گوید: "هر بدگویی و تنقیدی که می‌خواهید بکنید و هر نسبتی که می‌خواهید بدهید! ولی شما را به خدا، نزدیک نیایید و خود را نشان ندهید!"» آقای مطهری هم گفتند: «بله آقا، اتفاقاً بنده هم چنین احساسی دارم!» 🔹در یک سفری که به قم مشرّف شده بودم، خدمت علاّمۀ طباطبایی ـ رضوان الله علیه ـ رسیدم و همین صحبت پیش آمد؛ دیدم اتفاقاً ایشان هم همین مطلب را فرمودند که: «آقا سید محمدحسین! انسان نسبت به بعضی از افراد ترجیح می‌دهد که هرچه می‌خواهند پشت سرش بگویند ولی خیال او را به کَثَراتِ دنیا (حرف‌ونقل‌ها و دغدغه‌ها) مشغول نکنند.» 🔹علتِ این فرمایشات این است که این بزرگان، کار دارند و این امور مربوط به افرادِ بیکاری است که تنها مشغلۀ آنها، حرف درست‌کردن و مطلب را از جایی‌به‌جایی بردن است. زندگی افرادِ بیکار و بی‌عار، غیر از این نیست؛ حیات آنان مانند لولیدنِ برخی حیوانات در منجلاب و محیط عَفِنی است که اگر آنها را از آنجا بیرون بیندازند، می‌میرند! 📝. حضرت آیة اللَه سیدمحمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــ 📚. ، ص 50؛ منقّح. @maktabe_vahy 💠.💠.💠.💠.💠