🔶 جایی که حق با انسان است، این حق را دارد که اعمال کند و حقش را بگیرد؛ ولی در بسیاری از موارد گرچه حق با اوست، اما باید بگذرد و عفو و اغماض و چشم‌پوشی نماید، مگر مواردی که جنبۀ تنبیه و تکلیف و تربیت دارد که در آنجا باید اعمال حق کرده و صریح هم باید باشد. 🔹ولی در غیر از موارد تکلیف، آیا هرجا ولو اینکه حق با اوست، باید برود دعوا کند؟! درست است که حق با اوست، اما آیا بالاتر از حق نداریم؟! 🔹اگر قرار باشد خداوند بر اساس حقِّ ما، با ما عمل کند، معلوم است جایمان کجا خواهد بود! 🔹خداوند نه با عدل و حق، بلکه با ارفاق و بخشش و اغماض با ما عمل می‌کند؛ «وَسِعَت رَحمَتُهُ کلَّ شَیء؛ [رحمت او همه‌چیز را فرا گرفته است]»، و رحمتش بر غضبش غلبه دارد. 🔹مگر امیرالمؤمنین علیه‌السلام نمی‌فرماید: «اللهمَّ عامِلنا بفَضلِک، و لا تُعامِلنا بِعَدلِک؛ خدایا با فضل و جودت با ما عمل کن، [نه با عدل و دادَت].» 🔹اگر بخواهی با عدلَت با ما عمل کنی، فقط علی می‌مانَد و حوضَش! دیگر همه مرخّصیم! 🎙. حضرت آیة اللٰه حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس‌اللٰه‌سرّه ــــــــــــــــــــــــ 🔉. #شرح_حدیث_عنوان_بصری، جلسه ٩۵، با تلخیص. #توحید #عفو #بخشش #گذشت @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸