حس میکنم یه وقتایی داریم ما مامان ها ترسناک میشیم مادری برامون شده یه فعل مکانیکی و بدون روح . قربون صدقه بچه میریم ازش تعریف میکنیم با پخت غذا و شستن لباس و ...بهش رسیدگی میکنیم بازی میکنیم اما کاملا بدون روح بدون اینکه از درونمون ریشه داشته باشه مثلا تحسین و تعریف کردمون اینجوریه: آره خاله،دختر من خیلی خوب درساشو میخونه🤔😒😏🙄 یعنی این حرفو خعلیییی ببخشید خعلیی عذرمیخوام،قشششنگ تابلوئه برای 🐴 بچه میگیم و درد اینه خیلی پیروزمندانه هم میگیم،نههه بچه چه میفهمه اینا رو😑 .... و بعد تازه شاکی میشیم که من بچه مو آزاد گذاشتم رسانه هم صفره چرا پس اییینقدر چالش دارم باهاش، 🌻🌻🌻🌻 مثل اینه شوهرت بنا به سفارش دکتر فلانی روزی دوبار بهت بگه دوست دارم، بنا به توصیه دکتر بهمانی روزی سه بار بهت پیامک‌ بده و حالتو بپرسه بنا به پیشنهاد فلان کتاب،هر روز هم برات گل بخره همه اینها رو هم به خودش تحمیل کرده و تصنعی انجامشون میده، ممکنه گل و جمله عاشقانه رو‌با این چهره تقدیم تون کنه😒🌷 آیا بعد ازیه مدتی این توجهات دلت رو می لرزونه؟ قلبت رو گرم میکنه؟ ظرف نیاز توجه همسر به خودت رو پر میکنه؟ ..... بیاید یه کم دقیق بشیم توی رابطه مون با بچه ها و مصادیق مکانیکی مادری کردن رو پیدا کنیم.... ✍️#زهرا_زینی_وند (مشاورکودک و خانواده) ═🍃🌸🍃════════╗    @zahrazeynivand ╚════════🍃🌸🍃═╝ به جمع ما بپیوندید 👇👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/930349260C148c63801b ❌کپی بدون ذکر لینک ممنوع❌🙏