مدارس امین
چگونه باورمان شود؟ چشم‌ها بی‌بهانه اشک می‌ریزند بی بهانه، نه! که رفتنت، بی‌درنگ‌ترین بهانه اشک‌های من است. لحظه‌ها، داغدار غمی بزرگ‌اند آب‌ها، در خروشند مصیبت عظمای خاک را کلمات، مرثیه می‌شوند، غم غربت تو را ای شرافت مدام ای نجابت تمام ای کهکشان صبر ای زبان گویای علی علیه السلام هرجا خاکی، آبی، خرابه‌ای می‌بینم ناگاه، نامت، بر دروازه‌های اندیشه‌ام سبز می‌شود هر جا قافله‌ای می‌بینم عجیب دلم به یاد غربت لحظه‌هایت، می‌گیرد بانو! بر دیدگان مبهوت من شوراب ناگزیری است که هر روز، در فراغ تو، جاری می‌شود چگونه باورمان شود بانو! رفتنت؟ چگونه باورمان شود خاموشی فانوس مهربانی‌ات؟! چگونه تو نیستی که هنوز، هُرم خطبه‌های آتشینت ریشه‌های ظلم و ستم را می‌سوزاند؟! چگونه تو نیستی که هنوز، درختان از شنیدن داستان رنج‌هایت قد خم می‌کنند؟! و باران بی‌وقفه، به یاد روزهای بی‌کسی‌ات بی حسین! بی عباس! بی رقیه! اشک می‌شود و از چشم‌ها باریدن آغاز می‌کند!؟ بانو! چگونه باورمان شود که تو نیستی؟! ✍زینب مسرور به کانال ملحق شوید: @mamin110
1.9هزار مشاهده