🌀 نامه مرحوم آیت‌الله قاضی درباره مراقبه ماه ذی‌القعده 📝 بخش دوم 🔹 چگونه می‌توان دلی را که شک و شبهه پریشان نموده است رها کرد و آن را به راه راست هدایت نمود و آن را از سرچشمه زلال سیراب کرد؛ باید از خدا کمک بگیریم که اوست بهترین یاری دهنده. 1⃣ خود را به انجام فرائض در بهترین اوقات آن، با نوافل آنکه مجموعاً پنجاه و یک رکعت می شود، مکلف نمائید. و اگر ممکن نشد چهل و چهار رکعت بخوانید. و هرگاه گرفتاری های دنیوی شما را مشغول داشت این نباید کمتر از نماز (اوابین) که همان هشت رکعت نافله ظهر است، باشد. 2⃣ نوافل را بجا آور مخصوصاً نماز شب را که چاره از آن نیست. عجب می دارم از آن کس که کمال می طلبد اما شب زنده داری نمی کند. سراغ نداریم که کسی بدون آن به کمالاتی رسیده باشد. 3⃣ قرآن کریم را با صدای نیکو و حزن انگیز به هنگام شب تلاوت نمائید که شراب مؤمن است. 4⃣ وردهای معمول را که همواره در اختیار شما است انجام دهید و سجده ی معروفه را از پانصد تا یک هزار ملازم باشید. 5⃣ همچنین به زیارت هرروزه حرم مبارک حضرت علی علیه السلام -برای کسانی که مجاور هستند-و رفتن هرچه بیشتر به مساجد معظمه و سایر مساجد ملتزم شوید، که حالت مؤمن در مساجد مانند ماهی است در آب. 6⃣ و هرگز بعد از نمازهای واجب تسبیح حضرت صدیقه صلوات الله علیها را ترک نکنید که آن ذکر کبیر است و لااقل در هر مجلسی یک دوره آن ترک نشود. 7⃣ و دعای فرج جهت ظهور حضرت حجت صلوات الله علیه، به هنگام قنوت وتر بعد از نوافل شب و بلکه در هر روز و در همه دعاها، از ضروریات است. 8⃣ خواندن زیارت جامعه-منظور جامعه کبیره است-در هر روز جمعه از دیگر ضروریات است. 9⃣ تلاوت قرآن کریم کمتر از یک جزء نباشد. 🔟 دوستان نیکوکار را زیاد ملاقات کنید، که آنان برادران راه و همراهان تنگه ها هستند. 1⃣1⃣ و اهل قبور را به هنگام روز، یک در میان، زیارت کنید؛ شب به زیارت قبور نروید. 🔻 ما را چه به دنیا که مغرور بدارد ما را؛ آن ما را گرفتار نموده و به خود می‌کشاند، در حالی که از آن ما نیست. طوبی و خوشی دائم برای کسانی که بدن‌های آنها در عالم خاکی است اما دلهایشان در لاهوت (یعنی در عالم احدیت و عزّ پروردگار) است؛ آنان عده محدودی هستند اما واقعیت و اصالت آنها بیشتر و افزون‌تر است. من آنچه را می‌شنوید می‌گویم و از خدا آمرزش می‌طلبم. #مراقبه #ذی_القعده @Manahejj