5⃣ 🌀 وضع روحانیت پیش از انقلاب 📝 بینش صحیح درباره حوزه 👤 علامه مصباح یزدی 🔹 کسی که برای حفظ لباس روحانیت و احترام روحانیت، سالیان درازی پایش را از خانه بیرون نمی‌گذاشت، چگونه می‌توانست مسائل اجتماعی را درک کند؟ در آن دوره هم نه رادیویی بود، نه تلویزیونی، روزنامه‌هایی هم که در گوشه و کنار بودند همه علیه اسلام و روحانیت بود. 🔹 مسائل مختلف دیگری که در ایران و عراق و جاهای دیگر پیش می‌آمد، جریان مشروطیت و حوادث فراوان دیگر، افکار مختلفی را در بین روحانیون به وجود آورده بود. 🔹 بسیاری معتقد شدند که ما دیگر در مسائل اجتماعی نباید دخالت کنیم. هرجا دخالت کنیم، نتیجه‌اش این می‌شود که دشمن از ما سوء استفاده می‌کند و درست برعکس می‌شود. مثلا در چقدر علما دخالت کردند؟ تا پای دار هم رفتند، بعد ثمره‌اش این شد که یک مشت روشنفکر غرب‌زده اسلام را وارونه کردند. اینها می‌گفتند: با توجه به تجربه یک قرن گذشته، دیگر فریب نمی‌خوریم و در این کارها دخالت نخواهیم کرد. عقیده پیدا کردند، باید همان سیره سلف صالح را که از هزار سال پیش‌تر به ما رسیده است، ادامه داد. درس همان درس است، کتاب همان کتاب است و کارها همان کار است و هیچ هم نباید تغییری در آن ایجاد شود، و گرنه کلاه سرمان می‌رود. 🔹 اینها، آدمهای متدین و علاقه‌مند به اسلام بودند، اما شرایط اجتماعی نگرش آنها را این گونه تغییر داده بود. مثلا قبل‌ها وقتی می‌خواستند یک روحانی را لکه‌دار کنند، می‌گفتند این آخوند، «سیاسی» است! همین کافی بود تا آن فرد از جامعه طرد شود. یعنی یکی از بدترین فحش‌ها برای یک روحانی این بود که بگویند فلانی سیاسی است. 📌 ادامه دارد...بیشتر بخوانید 〰️〰️〰️〰️〰️ 🗂 @Manahejj