معرفت مهدوی | استاد عبادی
⭕️جنگ های رسول خدا (ص) جهاد یا دفاع 〽️در طول ده سال نخست هجری، غزوات و سرایای فراوانی رخ داد. آیا
🔸رخدادهای پیش از بدر .. ☝️پس از شکل گیری جامعه اسلامی مدینه، و آنگاه که یهودیان و بقایای مشرکان ضمن تعهداتی تحت کنترل در آمدند، رسول خدا (ص)✨ متوجه بیرون شد. آن حضرت با درایت توانسته بود مدینه را با وجود پراکندگی قبایل و طوایف آن و حتی قدرت قابل توجه یهود به صورتی یکپارچه ↪️ و بر اساس ضوابطی معقول تحت کنترل یک دولت 🌐 مرکزی در آورد. ♻️همه این کارها برای آن بود تا علاوه بر از میان بردن مقاومت داخلی، زمینه برخورد با مهمترین و اصلی ترین دشمن؛ یعنی قریش آماده شود. مهاجرین که اکنون بالغ بر دویست نفر 👥 می شد، خانه و کاشانه خویش را از دست داده بودند و علی رغم کمک انصار، زندگی بسامانی نداشتند. آنان به هیچ روی بر آن نبودند تا برای همیشه⏳ در مدینه بمانند بنابراین باید با قریش روبرو می شدند. 💭تا آنجا که می دانیم قریش در آن زمان، به دلیل اشتغال به تجارت سر جنگ نداشتند. تجارت💰 با سوریه تنها از راهی ممکن بود که با اندکی فاصله، از حاشیه مدینه صورت می گرفت. قریش نمی توانست از این موقعیت بگریزد چنانکه نمی توانست راه دیگری خلق کند! بنابراین نقطه ضعف🌀 قریش کاملا روشن بود؛ و این درست چیزی بود که رسول خدا (ص) بر آن انگشت نهاد. اکنون قریش باید پاسخ تعدی های چندین ساله خود را بر ضد مسلمانان🧔🏻🧕🏻 دریافت می کرد. 🎇تا پیش از بدر چند رخداد ساده روی داد که قریش چندان جدی تلقی نکرده و امید آن داشت که بتواند به نحوی خود را از بند این مشکل برهاند؛ اما مسلمانان دست بردار نبودند، بویژه مهاجران که هستی خویش را در مکه 🕋 از دست داده و سالها فشار ستمگرانه قریش را تجربه کرده بودند. 🔆رسول خدا (ص) در مواردی گروهی را به فرماندهی شخصی از صحابه به جنگ می فرستاد⚔ که اینها "سریه" نام می گرفت در مواردی نیز خود در جنگ حاضر می شدند که این نبردها "غزوه" نامیده میشد.🔖 چهار غزوه پیش از بدر برای حمله به کاروانهای قریش صورت گرفته که موفقیتی در بر نداشته است. اقدامات مزبور نشان آن بود که رسول خدا (ص) حاضر است با قریش درگیر شود. طبیعی است که قبایل👨‍👩‍👧‍👦 دیگر باید حساب کار خویش را داشته باشند. 🔸مناسبات با یهود تا پیش از بدر 📝در قراردادی که پیش از این، از آن به عنوان نخستین قانون اساسی یاد کردیم، ضوابطی برای رابطه متقابل یهودیان و مسلمانان یاد شده بود، اما روشن بود که یهود نمی توانند با مسلمانان ارتباط دوستانه ای🤝 داشته باشند. 🔰زیرا اولا یهودیان شاهد تسلط اسلام بر تمامی آن نواحی بوده و آینده خویش را در خطر می دیدند 🔰و ثانیا اسلام از لحاظ دینی، دین یهود را از بنیاد مورد انتقاد و ایراد قرار داده بود. پیش از آن در مکه، آیات فراوانی در قصص انبیاء آمده بود که بنی اسرائیل را مورد توبیخ❌ قرار داده و از اعمال نادرست آنان در برابر انبیاء گله کرده بود. اینکه چگونه یهودیان می توانستند در برابر دین جدید که به تحدی آنان برخاسته بود ساکت بمانند⁉️ 👈تحمل چنین برخوردی که نوعی افشاگری تاریخی برای بنی اسرائیل و یهود به شمار آمده و ویژگی های فکری و اخلاقی آنان را اینچنین برملا می کرده، بر یهودیان بسیار دشوار بوده است، آن هم در کتاب مقدسی📖✨ چون قرآن که ساکنان مدینه آیاتش را حفظ می کنند و مکرر می‌خوانند. ☑️بدین ترتیب یهودیان صرف نظر از قراردادی که با رسول خدا (ص) داشتند، دست از حمله فکری بر نمی داشتند. باید توجه داشت که یهودیان تنها گروهی بودند که به جد، با اسلام و مسلمانان به جدل دینی پرداخته اند. ابن اسحاق با اشاره به حسادت💥 آنان به خاطر ظهور پیامبری در عرب می گوید: آنان دائما از روی لجبازی سوالاتی از آن حضرت کرده و در تلبیس حق به باطل می کوشیدند. 🔹ادامه دارد ... ✍بـرگرفته از کتاب: "تـاریخ سیاسی اسلام، ج1، ص462-471"، رسول جعفریان. ۳۳ @marefatemahdavi