👈عمر در میان کارگزاران خود، از یک نفر به طور محسوس، هیچگونه بازخواستی نکرد. او معاویه پسر ابوسفیان بود. استفاده از معاویه طی شش سال آخر خلافت در سمت حاکم دمشق، از مسایل حساس دوره خلافت اوست. ♨️خلیفه متهم شده که بدین طریق، نقش عمده ای در تثبیت موضع بنی امیه در شام داشته است. عمر در حالی که او را کسرای عرب می خواند، از کار برکنارش نکرد. در همان دوره عمر، شامات🏞 تماما در اختیار معاویه قرار گرفت. 💠قاضی عبدالجبار، سنی متعصب نیز می‌گوید: با اینکه عمر شدیدا مراقب عمال خود و عوض کردن آنان بود، به هیچ روی چنین برخوردی با معاویه نکرد. 👌ابوبکر اصم از متکلمان، می گفت: معاویه در جنگ خود با علی (ع) محق بوده چون عمر او را نصب کرده بوده است! بعدها سیره سیاسی♻️ و دینی عمر به صورت یک سنت درآمد. 👥در میان کارگزاران خلیفه، جدای از مغیره، افراد فاسق دیگری نیز بودند، یکی از آنان قدامه بن مظعون بود که شرابخواری کرد و به همین جهت حد خورد. نعمان بن عدی والی دیگر او اشعاری در خمریات می‌سرود. 🎼 ⬅️در پایان این قسمت مناسب است به نکات دیگری که در انتخاب کارگزاران مورد نظر خلیفه بود اشاره کنیم. خلیفه در اوائل کار عراق و شام نشان داد که اگر فرماندهان را از صحابه بزرگ نمی‌گمارد اما نباید از محدوده قریش و همپیمانان🤝 او نظیر ثقیف و احیانا انصاری که مورد اعتماد اویند تجاوز کند. به علاوه عمر می کوشید تا کارگزاران را از اهالی شهرها انتخاب کند نه از بادیه نشینان. 🔹ادامه دارد ... ✍بـرگرفته از کتاب "تـاریخ سیـاسی اسلام، ج2، ص75-83"، رسول جعفریان. #تاریخ_سیاسی_اسلام ۷۸ @marefatemahdavi