🔺یکی از اصلی ترین تفاوت های امام با باقی گروه ها و نحله های فکری درون دینی قبل از انقلاب، مساله اولویت شناسی و نظام اولویتی امام است. بخشی از جریان دینی در مقطعی تمام درگیری اش حول ماجرای حسینیه ارشاد و اثبات و یا رد مرحوم شریعتی و کتاب شهید جاوید صورت بندی می شود. 🔺بخشی دیگر در انجمن حجتیه تمام هم و غم اش مبارزه با بهائیت و وهابیت است. گروهی دیگر در نشریه مکتب اسلام نگاه های نواندیشانه دینی را مطرح می‌کند اما بنای به هدم رژیم شاهنشاهی ندارد. جمعی دیگر در موسسه راه حق بیشتر تمرکزش بر مبارزه با جریان های مارکسیستی و کمونیستی است. 🔺انجمن دارالتبلیغ شریعتمداری و انجمن شاهنشاهی فلسفه ام درگیر امورات علمی و پژوهشی و... اند و فکر سرنگونی رژیم در ذهنشان خطور نمی کند. جریان متحجر درگیر دعوای شیعه و سنی است، جریانی دیگر درگیر دعوای سنت و مدرنیته است، چریک های فدایی و مجاهدین درگیر ترور های کور و تخریب کردن مراکز مختلف، نهضت آزادی و ملی مذهبی ها قائل به مبارزه پارلمانتاریستی هستند و به دنبال سلطنت شاه و نه حکومت آن و.... هر کدام از جریانات و نحله ها؛ افراد شاخص و جریان شناسی تاریخی خاص خود را دارد که در این مجال نمی گنجد. 🔺الغرض؛ امام اما درگیر معلول ها نبود، امام با علت العلل کار داشت. امام نقطه اصلی تهاجم را آنجایی می دانست که تمامی فتنه ها و مصائب و... از آنجا نشأت می گیرد. از سال 1323 یکی از تلاش های همیشگی امام در بیانات، نامه ها و... به گروه های مختلف همین توجه دادن آنان به علت العلل مشکلات است و در نهایت در این مسیر هم موفق می شود. امام در این مسیر تنها راه را همراه کردن توده های مردمی می‌دانست و تنها طریق این هدف را هم تبیین و گره گشایی ذهنی فهم می کرد و نه برخورد های صرفا نخبگانی و رادیکال سیاسی و... #علی_ریاحی_پور @marghoomat