⭕ 16 آذر و خاطره هاش. 16 آذر 99. تنها مراسم حضوری 16 آذر. اوج کرونا و تعطیلی. یادمه تنها نبودیم، فکر می کنم حدود 20 دانشگاه کشور، این مراسم شده بود مراسم مجازی 16 آذرشون. تو اوج اون سختی ها و پروتکل ها و محدودیت ها و... همه ی هم و غم مون این بود که 16 آذر نباید بدون اون شور و حال همیشگی اش بگذره و تمام. با همون جمعيت اندک سعی کردیم شور و نشاط 16 آذر را حفظ کنیم. مهمان سعید جلیلی و سردار فدوی. نمیخوام درباره حواشی و خاطرات اون جلسه حرف بزنم. حرف چیز دیگریست. بخوانید. همیشه به رفقای دانشگاه های مختلف اینو می گم؛ (خصوصا دانشگاه هایی که معمولا مهمان شاخص سیاسی ندارن) 16 آذر را پُرشور و حرارت برگزار کنید، ولو به یک مناظره ساده دانشجویی. ولو به یک تریبون آزاد بدون خرج و زحمت. نذارید صحنه و سنگر دانشگاه در میعادگاه گفتمانی اش بدون حرف باشد. نگذارید همانها که دوست دارند، همانها که آرزویش را دارند؛ دانشگاه را خاموش و خسته و بی هویت ببينند و لذت ببرند. عَلَم تقابل گفتمانی دانشجویی را نباید زمین گذاشت. اگر این تقابل گفتمانی در دانشگاه مُرده است، زنده اش کنید، اگر نیمه جان است احیایش کنید، اگر رمقی ندارد تقویتش کنید. اگر قوی است، پویایش کنید. هر کجا این تقابل زنده و پویای گفتمانی بود، رشد همانجاست. تزاحم و تفاوت را به رسمیت بشناسید و بستر تضارب اندیشه را فراهم کنید. بشخصه هر چه آورده گفتمانی از دوران دانشجویی ام دارم از دل همین تقابل ها و تضارب ها و تعارضات گفتمانی بوده. 16 آذر می تواند میدانی نمادین از این درگیری های گفتمانی باشد. از دستش ندهید. #علی_ریاحی_پور @marghoomat