⭕ اینجا هیچ کس، کسی را گردن نمی گیرد! 🔸 سیاست ورزی در میان نخبگان و خواص جامعه ما، دارای اشکالات، آسیب ها و آفت های فراوانی است. یکی از آسیب های مهم صحنه سیاست ورزی امروز کشور، فرهنگ سیاسی غلط و معیوب آن است. در میان ایرادات فراوانی که به فرهنگ سیاسی ما وارد است، مهم ترین اشکال آن را عدم مسئولیت پذیری سیاسی می دانم. مساله ای که این روزها با گوشت و پوست آن را لمس می کنیم. 🔸 مسئولیت پذیری سیاسی یعنی اگر تمام قد به دفاع از فلان لیست سیاسی بلند شدی و همگان را توصیه به رای دادن به آن لیست کردی، پس از انتخابات و در هنگامه عملکرد آن افراد هم پاسخگو باشی. یعنی اگر آقای خاتمی در سال 94 و 96 دم از تَکرار زد، اگر علما و وعاظی چون آقایان پناهیان، رفیعی، ماندگاری، عالی و... لیست اصولگرایان در تهران را تبلیغ کردند، اگر نمایندگان خبرگان رهبری از آقای رئیسی دعوت به حضور در انتخابات کردند، اگر 220 نماینده مجلس رئیسی را اصلح معرفی کردند، اگر برخی از علما و خواص در شهرستان هایی چون اهواز توصیه کردند در مجلس و شورای شهر به فلانی ها رای بدهید؛ همان‌ها باید امروز پشت میز پاسخگویی بنشینند و نتیجه آن حمایت را تشریح و تببین کنند. 🔸 این چه سنت غلطی است که هرکسی را که دلمان بخواهد به مردم معرفی کنیم اما در زمانی که همان فرد خبط و خطایی را مرتکب می شود، همه مان روزه سکوت می گیریم. اگر از روز اول بدنه جریان حزب الله این مطالبه را یعنی مطالبه پاسخگویی نسبت به کنش ها و مواضع و توصیه های سیاسی خواص، داشت؛ دیگر هرکسی جرأت نمی کرد بدون ملاحظه همه جوانب مسأله، هر کنش و توصیه ای را انجام دهد. باید خواص بترسند. بله! باید از تعیین و تکلیف کردن برای رأیی که دنیا و آخرت جامعه اسلامی را می سازد بترسند و نترسیدند که وضعیت امروز کشور حاصل شده است و هیچ کس هیچ چیزی را گردن نمی گیرد. 🔸 به فلانی می گوییم نامزدی که برای مجلس توصیه کردی رای بدهیم این عملکرد را داشته است، می گوید به من ربطی ندارد! مگر من باید پاسخگوی عملکرد او باشم! می گوییم ما بنا به حرف شما اعتماد کردیم! می گوید می خواستی اعتماد نکنی مختار بودی! می گوییم خیلی خب مگر الان با عملکرد فلانی مخالف نيستی، خب حرف بزن، انتقاد کن، می گوید به مصلحت نیست. آری مصلحت نیست، مصلحت آن است که بزرگان در برج عاج خویش بنشینند و نظاره گر ذبح شدن آرمان‌ها و منافع ملی به پای اشخاص باشند. 🔸 حرف از کنش سیاسی می زنیم اما به لوازم آن پای بند نیستیم. آقایانی که در شهرستان ها و کشور لیست می بندید و در انتصاب مدیران استانی و کشوری دخل و تصرف دارید، بدیهی ترین اصل کنش و کار سیاسی پذیرفتن تبعات آن از جمله پاسخگویی نسبت به آن اقدام، کنش و تصمیم است. مشکل از اینان نیست، مشکل از ما است. مشکل از بدنه حزب الله است که فحش اینان را می خورد، هزینه برایشان می دهد، ولی آنان را به میز پاسخگویی نمی کشاند. 🔸 این روزها دولت برخی از استانداران خود را عوض کرد. آخرین آن استاندار خوزستان بود. از دو حالت خارج نیست؛ یا استاندار خوزستان جناب خلیلیان عملکرد موفقی داشته است یا نه عملکرد ضعیفی داشته و ناکارآمد بوده است. اگر موفق بوده چرا تغییرش دادید؟ اگر موفق نبوده است، علت این عدم موفقیت چه بوده؟ چه کسی پاسخگوست؟ چرا کسی بابت این ناکارآمدی پیش آمده عذرخواهی نمی کند؟ چرا کسی انتصاب خلیلیان و عزلش را گردن نمی گیرد؟ چه کسانی در انتصابش دست داشتند؟ آن افراد کجا هستند؟ در انتصاب استاندار جدید همان افراد چه نقشی داشته اند؟ هزینه کوتاهی ها، قصور ها و تقصیر ها را چه کسانی باید بدهند؟ حال که استاندار جدید آماده است همه بزرگان استان راضی اند؟ دیگر بحثی نیست؟ دوباره فردا نگویند فلانی گزینه ما نبود؟ دوباره در جواب سوالات نگویند این را که قبول نداشتیم باید فلانی می شد! ما که استاندار فعلی را نمی شناسیم، یعنی خواستیم بشناسیم، چیزی نبود که بشناسیم، قاعدتا با توجه به مسئولیت های امنیتی ایشان، اطلاعاتی در ارتباط با عملکرد دیروزشان در فضای عمومی منتشر نشده است که محل قضاوت امروز قرار بگیرد. اما امیدواریم حداقل نسبت به عملکرد استاندار جدید شفافیت و پاسخگویی لازم وجود داشته باشد. 🔸 ما که چشممان آب نمی خورد. نه از خواص کشوری و نه استانی و نه شهری. در همین شهر اهواز، هر موقع برخی از خواص پاسخگوی عملکردشان در ارتباط با کنش های سیاسی شان در انتخابات های اخیر همچون شورای شهر و مجلس و انتصاب برخی نزدیکانشان در برخی سازمان ها و مجموعه های دولتی و حاکمیتی بودند، درباره استاندار و عملکردش هم پاسخگو خواهند بود. #علی_ریاحی_پور @marghoomat